Daniel Rychcik w news:slrncrb5ls.3hb.muflon@devil.hell.org napisał(a):
>
>> Ja go nie mam, ale... przypuszczalnie w moim przypadku
>> jest ono bardziej uzasadnione niż w wielu innych. (..)
> I, jak widać po tym poście, od całej tej bandy pseudo-dyslektyków

Nie wiem czy faktycznie jestem dyslektykiem/dysortografem - jakoś nigdy mnie
to nie interesowało. Temat ostatnio zrobił się modny więc zerknąłem w objawy
i odniosłem wrażenie, że część może odnosić się do mnie.

> różnisz się również tym, że się starasz

Przy każdym poście :-) Jednym ze sposobów, który poprawia mój wizerunek pod
tym względem jest umiejętne formułowanie wypowiedzi. Często jest tak, że
jakiś wyraz budzi moje wątpliwości. Jeśli nie mam możliwości aby sprawdzić
pisownię to nie pisze na siłę, tylko stosuję coś co oddaje ten sam sens. Dla
przykładu gdybym nie wiedział jak zapisać "nieważne", zastąpiłbym ten wyraz
sformułowaniem "to bez znaczenia", które jest bezpieczniejsze.

> (ja nawet tego 'swetra' nie wyłapałem - a na takie rzeczy
> jestem czuły jak pies ;-).

:-) W tym miejscu się zatrzymałem i było wahanie... swetr... sweter? Na
szybko chciałem zastąpić innym wyrazem, ale płaszcz brzmiał zbyt poważnie,
bluza jakoś za 'cienko' ;-) Nie sprawdziłem pisowni (chociaż w trakcie
pisania posta sprawdzałem kilka innych wyrazów) ponieważ uznałem, że
ewentualna pomyłka nie będzie aż tak tragiczna :-)

> W ogóle zauwazyłem ciekawą prawidłowość: ludzie z _prawdziwą_
> dysleksją (znam raptem dwóch) z reguły starają się jak mogą, żeby
> błędów nie robić.

Gdybym miał dokonać bardzo szybkiego podziału dysortografów/dyslektyków to
wyglądałby on tak:
1. Ci, którzy dobrowolnie owego zaburzenia sobie nie wybrali. Akceptują to,
że jest im trudniej, ale starają się ograniczyć skutki.
2. Ci, którzy również sobie zaburzenia nie wybrali, ale skoro już jest to
dlaczego nie skorzystać?
3. Ci, z którymi wszystko jest OK, ale wykorzystują możliwości jakie los im
daje aby żyło się łatwiej. Tylko czy na pewno na tym można skorzystać?



pozdrawiam
Greg