Ktoś (Immona, a któżby! ;-) ) wyklepał:
> Rysujac drzewo, ktore Ci wysylalam na priva jakis czas temu, zanim Cie
> opadnieto z prosbami o interpretacje, podeszlam do tego zadania powaznie i
> pozytywnie, bo wiedzialam o co chodzi i chcialam wspolpracowac. Przypuszczam
> jednak, ze gdyby znienacka mnie zaskoczono takim zadaniem w procesie
> rekrutacyjnym lub zwiazanym z ewaluacja pracownika, uznajac to zadanie za
> infantylne i dziwaczne rowniez bym dokonala jakiegos sabotazu, polegajacego
> na minimalistycznym machnieciu kilku kresek na "odwal sie". Mysle, ze

A nie uważasz, że już samo to (znaczy wiedza nt. wagi testu) jest już
formą sabotażu? Zaskoczona rysujesz drzewko spontanicznie, z głębi
duszy, a tu, jak sama piszesz postarałaś się i przygotowałaś je celowo
jak najlepiej, bo wiedziałaś, ze zostanie ono przeanalizowane jako
projekcja Twojego umysłu... Ciekawe byłoby zrobić teraz (a właściwie za
jakiś czas) takie spontaniczne drzewko i porównać wyniki... :)


Pozdrawiam
M.
--
Gdyż rodzaj ludzki w swej niedoli rozporządza jedną naprawdę skuteczną
bronią [...] Nic nie może się przeciwstawić *napadowi śmiechu* (Mark Twain)