Ktoś (Flyer, a któżby!) wyklepał:
[ciach]
Widzę, że sprawa jest faktycznie zbyt niejasna i nie mam żadnych
podstaw do walki prawnej. Z jednej strony szkoda, bo to tylko umocni PD
w jej pozycji i samouwielbieniu, ale z drugiej - szkoda nerwów na takie
babsko...
>
> Ogólnie - chcesz walczyć [do Mo], to sobie walcz - nie wyobrażam sobie
> osobiście, jak Byłabyś w stanie pracować w tej szkole, skoro na dzień
> dobry klasyfikujesz wszystkich jako posiadaczy lodowatego,
> nieuprzejmego, zimnego tonu.

Trochę interpretujesz, ale i ja b. okroiłam fakty, żeby się nie
rozpisywać. Ja sekretarki nie kwalifikuję, widziałam ją więcej niż ten
jeden raz i wierz mi - stać ja na odrobinę uprzejmości, jeśli uważa, że
osoba jest tego warta. [Interpretuję:] Musiała czuć/wiedzieć, że coś się
kroi, bo naprawdę zwróciła się do mnie jak do ostatniego pętaka z 3.
klasy (gdyby wydusiła z siebie głupie 'przykro mi' czy choćby zdobyła na
przepraszający uśmiech, sprawa potoczyłaby sie inaczej). [PD musiałaby
się poważnie nagłowić nad znalezieniem na mnie haka... :-) I chyba
właśnie świadomość, że tak bardzo ułatwiłam jej sprawę tak bardzo i
wciąż podnosi mi ciśnienie... :-/]

Jedno wiem - musisz z tym pasztetem SAMA
> wybrać się do PIP, do prawnika i jeszcze pewnie ponieść jakieś koszty -
> ja więcej nie będę gdybał, zresztą, jak wspomniałem, nie jestem ani
> kadrowcem, ani prawnikiem.

W każdym razie dzięki (Tobie i pozostałym) za wypowiedzenie się. To
faktycznie była ważna lekcja - *nikt* nie jest wart szacunku tylko z
racji zajmowanego stanowiska.
--

Pozdrawiam
M.

Gdyż rodzaj ludzki w swej niedoli rozporządza jedną naprawdę skuteczną
bronią [...] Nic nie może się przeciwstawić *napadowi śmiechu* (Mark Twain)