>
> ...dojeżdżać. Niby nic, siedzi się w autobusie, nic nie robi, można
> spać, odpoczywać, czytać... A jednak kiedy nadszedł weekend, to nie ma
> wesela, dla panny biała sala - dom, partner, przyjaciele domagają się
> uwagi, zmęczony umysł pragnie rozrywki, a ciało domaga się snu i
> niestety wygrywa, bo tylko na to wystarcza energii...
>
> Żeby jeszcze praca była tego warta! Nie jest zła, ale... hm, oczekuję
> czegoś więcej od zajęcia, które powinno mnie absorbować przez większą
> część nieprzespanego życia. ;-) A tu - po pierwszym m-cu urok nowości
> opada, po następnym jego miejsce całkowicie zastępuje rutyna. No, może
> powinnam się tym zadowolić, ale póki co, szukam czegoś rozwijającego.
>
> I przede wszystkim podziwiam wszystkich, którzy dojeżdżają (wątek "Jak
> daleko dojeżdżacie do pracy?", który sie niedawno przewijał,
> http://je.pl/21r0). Życzę Wam dużo wytrzymałości i siły, przede
> wszystkim, żeby korzystać z owoców tej szarpaniny... :)
>
> --
>
> Pozdrawiam
> M.
>
> Gdyż rodzaj ludzki w swej niedoli rozporządza jedną naprawdę skuteczną
> bronią [...] Nic nie może się przeciwstawić *napadowi śmiechu* (Mark Twain)
Powiem tak, też dojexdzałam do miasteczka połozonego o 60km od mojego miasta
do pracy - praca za smieszne pięniadze, rutyna w pewnym momencie taka, ze
głowa boli, ale za to swietne doswiadczenie i opłaciło sie:)

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl