Troche tak by the way, to chcialam opisac nadstepujaca sytuacje. Moj brat
(lat 18), gdy ma cokolwiek zrobic w domu (zmywanie, sprzatniecie pokoju,
podgrzanie zupy) tłumaczy sie tym, że nie umie. W firmie, w ktorej
pracowałam był chłopaczek, ktory tak samo reagował. O cokolwiek by go
poprosic konczylo sie smuszczeniem oczu i stwierdzeniem: nie umiem. No i
skąd to sie bierze? Z domu. Mogę sie zalozyc, ze moj brat bedzie reagowa tak
samo w pracy. Przez to, robota spada nie tylko na kobiety, ale i na
pozostalcyh pracownikow.
To, ze żńska czesc działu musiala posprzatac, wynikalo pewnie z tego, ze
szefowa przyzwyczaila sie d tego meskiego tlumazcenia: nie umiem.
Swoja droga, to znam facetow, którzy rewelacyjnie sprzataja, smacznie
gotuja a na koniec potrafia stworzyc przyjemny nastroj (info dla
zainteresowanych koobiet - maja jedna zasadnicza wade - sa żonaci)

Pozdrawiam
A.