Anna:

> Kotku

Powiem po cichu, że nie wiem, jak takie zwroty działają na innych, ale
na mnie mają wpływ jak płachta na byka. Mimo, że...

> na szkołę "narzekam" mimo to - może właśnie dlatego, że mam
> porównanie, jak pracuje się gdzie indziej...pewnie nigdy nie uczyłaś w szkole
> prawda? nie byłaś też na praktykach w technikum tudzież szkole zawodowej, nie?

...pracowałam i w firmach, i w szkole, i wydaje mi się, że rozumiem, o
czym piszesz (tak, wiem, powyzsze nie bylo do mnie).

W szkole osoba, ktora chce być dobra w tym, co robi, ma duże obciązenie
psychiczne w postaci parunastu lub parudziesięciu młodych gniewnych
zmuszonych do przebywania w małej sali przez 45 min - często głeboko
przekonanych o swojej wyższości fizycznej i finansowej w porównaniu do
nauczyciela.
Pracowałam także w prywatnych szkołach językowych i widzę, że często
uczniowie lepiej ustawieni finansowo (zarówno ze szkół publicznych, jak
i prywatnych), traktują nauczyciela jako "obiekt, którego zadaniem jest
mi służyć", a proces nauczania traktują bardzo jednostronnie (to
jego/jej za***nym obowiązkiem jest mnie nauczyć tego, ja nie musze
wkładać w to żadnego wysiłku).
Bardzo trudno pracuje się przez kilka godzin dziennie z tak ustawionymi
osobami. W dużej mierze wynika takie ich zachowanie - obawiam się - z
okazywanego przez rodziców braku szacunku dla zawodu m.in. nauczyciela.

Tak, wiem, osoby pracujące w prywatnych spółkach, mające do czynienia z
klientami, też mogą mieć ciężke życie, bo klienci potrafi być równie
uciązliwi jak uczniowie. I tutaj również odzywa się "klasa" rodziców,
którzy nie szanują zawodów "usługowych" i ów brak szacunku przekazują
dzieciom.

--
Magda