Witaj Dorito :-)
Byłam w podobnej sytuacji - pracowałam u gbura, za psie pieniądze, musiałam
uważać na każde słowo, bo był to człowiek nadzwyczaj wrażliwy (czyt.
przewrażliwiony na swoim punkcie). Po pół roku pracy (bez umowy!!! -
biedaczek nigdy nie miał czasu podpisać ze mną umowy, wciąż mnie zbywał) nie
wytrzymałam, zrezygnowałam. Chcę Ci jeszcze powiedzieć, że ja musiałam
przez ponad dwa tygodnie pracować po 14, 17 godzin dziennie, czasem
wychodziłam o 2.00 w nocy! Tak bardzo zależało mi na pracy. Później poważnie
się rozchorowałam, pewnie z powodu stresu lub wyczerpania organizmu.
Najbardziej jest mi przykro, że kiedy dzwoniłam powiedzieć szefowi, że nie
przyjdę do pracy, bo jestem chora, on kpił sobie ze mnie i był ironiczny.
Teraz nie pracuję, czuję ogromną ulgę, że nie muszę widywać tego wstrętnego,
chamowatego typa, któremu pieniądze najwyraźniej wypaczyły umysł...

Pozdrawiam Cię, bądź dzielna :-) i szukaj czegoś innego, powodzenia!
Jagoda