Wojciech Kulesza wrote:

[ciach głupoty]
> (...) Ostatnio tylko ponad miesiąć szukałem
> pracownika. Zaraz będę znowu szukać. Znajomy w firmie reklamowej już rok
> szuka. Inny też już rok (ostatnio nawet kogoś znalazł). A nie płacimy
> najniżej krajowej, a czasami proporcjonalnie nawet do 8 razy więcej. I co?
> Nic. Nie ma chętnych. A te nasze przypadki nie sąWięc żaden socjalista nie
> wmówi mi, że w Polsce jest bezrobocie. To kwestia realnej wartości
> pracownika. Jeśli ktoś jest realnie warty 700 PLN/m-c, to tyle mu się
> zapłaci, a jeśli ktoś jest warty 5k PLN m-c, to nie przyjmie pracy za 700,
> bo zna swoją wartość, a jeśli taką przyjmuje, to znaczy, że tylko mu się
> tylko wydawało.

Zgwałcę na chwilę zdrowy rozsądek, zasady czystości języka i przyjmę te
twoje założenia....
Podstawa - tzw. realna wartość pracownika. OK. Ustala pracodawca, jeśli
pracownik jest coś wart, to mu się płaci kwotę wg tej wartości. Jeśli nie,
na drzewo. OK. Jeśli pracownik przecenia swoją wartość, na drzewo. OK. No
to teraz kotku, ciśnie się na usta: ten system (kapitalistyczny, a jak)
działa w obie strony. To tylko kwestia realnej atrakcyjności pracodawcy.
Jeśli pracodawca jest realnie kiepsko atrakcyjny, to dostaje co najwyżej
realnie mało wartego pracownika, albo i nic. Jeżeli pracodawca jest dużo
wart, to ciśnie się do niego masa realnie wartych 5k i wiecej pracowników.
Natomiast jeśli pracodawca przyjmuje swą realną wartość jako wysoką, a ma
wciąż kłopoty z naborem i pracownikami to znaczy, że tylko mu się coś
wydawało.