Jotte pisze:
> W wiadomości news:h1qhkf$2ko$1@news.onet.pl Liwiusz
> <l...@b...tego.poczta.onet.pl> pisze:
>
>>> Co więc robić?
>>> Bo od diagnozy do metody leczenia droga daleka.
>> Powoli wychodzić z systemu. Czyli tym, którzy nabyli prawo, wypłacać
>> emerytury, tym, którzy przez lata pracują na nie - wypłacać część,
>> zwalniając jednocześnie z dalszych składek, a dla nowych na rynku pracy
>> nie obiecywać emerytur.
> Ładna teoria, ale to leczenie objawowe.

Leczeniem objawowym jest dotowanie systemu, co odbywa się już teraz.
Skoro na ten system nie ma lekarstwa, rozsądne jest zatem wycofanie się
z niego.



>> Pieniądze na wypłaty mogłyby iść z prywatyzacji, jako że tam zamrożono
>> dużo pieniędzy ze "składek" z czasów PRL.
> Jest jeszcze wg ciebie co prywatyzować? Za sensowne pieniądze?

Dlaczego mnie się pytasz? Ważne, że było co prywatyzować. A że to
przejedzono, to nie do mnie pretensje.

> Nie wszystko może być w końcu prywatne.
> Zdemilitaryzować się?

Bez związku z tematem.

>> Jako że pieniądze z prywatyzacji lepiej się wydaje na spełnianie obietnic
>> wyborczych, przeto realnym sposobem wyjścia z systemu będzie fakt jego
>> bankructwa, czyli moment, kiedy państwo stwierdzi, że nie stać już je na
>> dofinansowanie systemu. Być może system będzie ratowany poprzez dodruk
>> pieniądza, co skończy się hiperinflacją.
> Można jeszcze podnosić podatki.
> Skończy się wojną domową.
>
>> Obecny kryzys, przy kryzysie wywołanym zapaścią systemu emerytalnego to
>> pikuś.
> Wątpię. Grupa społeczna dotknięta bezpośrednio zapaścią systemu
> emerytalnego
> (o ile to w ogóle nastąpi) nie ma zbyt wielkiej siły przebicia. Resztę sie
> zmanipuluje i przełkną.


Jest jeszce grupa chcąca być w przyszłości państwowymi emerytami i ta
grupa zazwyczaj potrafi głośno krzyczeć i palić wyroby gumowe.

--
Liwiusz