> Hej ogladalem wczorajszy program wycisnieci.
> Trochę mnie zmroziło.

Mnie na początku też, ale sądzę, że mamy tu do czynienia z kilkoma odrębnymi
sprawami:
1) Ewidentny wyzysk przez pracodawców, to nie podlega dyskusji i uważam, że
jest naruszeniem wszelkich norm, praca po 16 godzin dziennie codzienie bez
przerwy.
2) Wydaje mi się, że winni są też sami pracownicy, którzy dali się wykorzystać.
Zaraz pewnie każecie mi się popukać w głowę, ale prawda jest taka, że w imię
dobrej pracy, albo pracy w ogóle ludzie w Polsce sami chcą być wykorzystani i
czasem robią więcej niż oczekują od nego tego jego przełożeni. Potem błedne
koło samo się napędza. Bo grupa robi tak samo, żeby nikt nie był postrzegany
gorzej, a pracodawca widząc co się dzieje zaciera ręce i śmieje się w duchu, że
ma z pracowników niewolników, a po pewnym czasie w oóle przestaje pamiętać o
tym, że może być inaczej. Owszem pracować trzeba, trzeba robić wynik, ale
jesteśmy ludźmi, dla których (no może dla mnie) są inne przyjemniejsze rzeczy
do zrobienia w życiu niż tylko praca i każdy ma do tego prawo.
3) Problem szybkich karier bez punktu odniesienia. Pewien człowiek powiedział,
że nie może się teraz pozbierać, bo zrabia 1800 zł a kiedyś było to znacznie
więcej i mógł kupić dom, dwa samochody. Dramatem jest to, że ludzie młodzi,
którzy szybko awansują zaczynają tracić poczucie rzeczywistości. Wydaje im się,
że stan ciągłego dobrobytu będzie trwał przez całe zycie. Nie umieją planować
racjonalnie przyszłości tzn jeśli teraz zarabiam dużo to najpierw odkładam
pieniądze na czarną godzinę, bo być może popracuję rok, dwa a potem musze mieć
środki na przeżycie, gdy będzie gorszy okres, abym mógł spokojnie szukac pracy.
Gdyby tak było, to problem nawet nagłej utraty pracy nie byłby dla tych ludzi
takim dramatem. 1800 zł - niejeden by się cieszył z takich pieniędzy.
Zarabiając 10000 czy 20000 i nagle przeskok na 2000 to taki dramat, że trzeba
się leczyć na depresję? To co mają powiedzieć Ci co tracą równie szybko pracę,
a nie mieli okazji nazbierać pieniędzy i nie wiedzą, czy w ogóle przeżyją przez
kolejne 3 m-ce. 20% społeczeństwa chyba musiałoby wylądawać w szpitalu
psychiatrycznym. Jeśli zarabiałeś dużo i przechulałeś to to twój problem.
4) W programie było wyraźnie powiedziane, że pomimo ciężkiej pracy pracownicy
Ci byli doceniani - wysokie pensje, dodatki, wycieczki integracyjne do ciepłych
krajów. Więc czy można to nazwać wyzyskiem? Pracowali dużo - dostawali dużo. Są
pracownicy co pracują dużo i nawet dziękuję nie usłyszą.
Tyle moich refleksji co do tego programu
Pomimo krytycznego stosunku to ne zazdroszczę tym ludziom.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl