Witam!

> Gdyby chcial ograniczyc koszty firmy staralby sie wynegocjowac
> dobra pozycje do ewentualnego podjecia pracy (czyli w tym
> wypadku najnizsza mozliwa do zaakceptowania dla aplikanta kwote
> wynagrodzenia) to daloby prawdziwy obraz wymagan wszystkich
> aplikantow. Jesli tego nie zrobil to dal sie sam nabic w butelke
> bo najnizsza kwota ktora pada na poczatku (czyli kwota otwarcia w
> negocjacjach) nie musi byc wcale najnizsza kwota zamkniecia (i rzadko
> tak bywa).

Ja troche inaczej na to patrze. Ide na rozmowe i slysze pytanie o oczekiwane
wynagrodzenie. Mowie ile chce netto - a jest to wczesniej przemyslana kwota,
skonfrontowana z zarobkami znajomych na podobnych stanowiskach, wiec nie
jest z kosmosu - i oczekuje, ze firma to zaakceptuje. W momencie, kiedy
koles zaczyna mowic, ze drogo, ze nie pasuje mu, ze moze chcialbym mniej, to
przypomina mi to troche przekupke na targu i zaczynam myslec sobie, ze firma
jest "zydowska" (od razu mowie, ze nie jestem antysemita ;))

Malo tego, jesli wdam sie w negocjacje i spuszcze z wczesniej wymyslonej
kwoty, to od razu startuje z mniejszym zapalem do pracy ;P Jest to mniej
wiecej tak motywujace, jak obnizka placy, albo degradacja...

Pozdrawiam,
Nowaq