> Czesc
> > Nie wolno tego negować, a przyrównywanie do rewolucji
> >kulturalnej stanowi IMHO delikatnie mówiąc nieporozumienie.
> No wiec wlasnie pojecie rewolucji kulturalnej zostalo uzyte w innym
> kontekscie. Nie chodzilo o prace studentów w KFC, lecz
> wykwalifikowanych (czy tez wyksztalconych) ludzi w zawodach nie
> wymagajacych takich kwalifikacji (np. wyksztalcony ekonomista
> pracujacy fizycznie jako magazynier...)
> Kazdy to przyzna, ze to wlasnie jest rewolucja kulturalna w pelnym
> tego slowa znaczeniu.
> (Def. rewolucja kulturalna -
> Umozliwia sie inteligencikom poznanie prawdziwej proletariackiej pracy
> / doli.
> Wpaja sie w nich szacunek tak do samej pracy jak i do proletariatu, do
> którego to poziomu zostana sprowadzeni...)
> :)
> Pozdrawiam
> Artur


Wiesz, chyba pojecia troszke mylisz...

Strona główna Polityka w swiatowa.republika.pl


Rewolucja kulturalna

Wielka Ploreteariacka Rewolucja Kulturalna była atakiem na wszelkiego
rodzaju ,,stare wartości,, i formy władzy, od profesorów uniwersyteckich po
wrogich Mao dygnitarzy partyjnych. Realizowana była za pomocą tzw. Czerwonej
gwardii skupiającej młodzież szkolną i studencką, podróżujących całym kraju i
organizujących wiece i demonstracje przeciwko intelektualistom, wrogom ludu i
ludziom mającym kontakty z zachodem. Biblią Czerwonej Gwardi była Cerwona
Książeczka zawierająca cytaty Mao, drukowano ją w milionach egzemplarzy. W
niektórych miastach wybuchały walki. W czasie rewolucji zniszczono wiele
zabytków, zamordowano kilka milionów ludzi, spadła produkcja rolna i
przemysłowa. Stosowano gazetki wielkich liter jako propagandę.


Nazwa wydarzeń 1966-76 w Chinach. Rewolucję kulturalną zainicjował Mao Zedong,
chcąc zrealizować swoją wizję komunistycznych Chin. Posługując się specjalnie
utworzonymi organizacjami młodzieżowymi hongweibingami (Czerwoną Gwardią) i
zaofanami (rewolucyjnymi buntownikami). Mao dokonał czystki w krytycznie
usposobionym do niego aparacie partyjnym. Wielkie ofiary w ludziach i straty
materialne doprowadziły 1968-69 do zahamowania rewolucji kulturalnej. Smierć
Mao i upadek bandy czworga (1976) stały się epilogiem rewolucji kulturalnej.
Mao Zedong, Mao Ce-Tung (1893-1976), polityk, przywódca komunistycznych Chin.
Urodził się w zamożnej rodzinie chłopskiej. W 1911 brał udział w rewolucji w
Chinach. W latach 1913-1918 studiował na uniwersytecie Czangsza. Tam też
nawiązał kontakt z grupami marksistowskimi. W 1921 wraz z towarzyszami założył
Komunistyczną Partię Chin (KPCh). W dwa lata później wszedł do jej Komitetu
Centralnego. W 1949, po zdobyciu władzy przez komunistów, stanął na czele
Chińskiej Republiki Ludowej i podpisał układ o przyjaźni ze Związkiem
Radzieckimi. Wprowadził sowiecki model gospodarki. Po 1956 zerwał sojusz z ZSRR
poddając krytyce kierownictwo w Moskwie, na czele którego stał wtedy N. S.
Chruszczow. Był autorem znanych akcji: gospodarczej, czyli tzw. Wielkiego
Skoku, która polegała na tworzeniu w latach 1958-1961 komun ludowych, i
politycznej, czyli "rewolucji kulturalnej" (1966-1976). Jego chińska wersja
marksizmu-leninizmu przeszła do historii pod nazwą maoizmu. Uznawał on
chłopstwo i warstwy pośrednie za czynnik sprawczy rewolucji, dlatego też
koncepcja ta znalazła wielu zagorzałych naśladowców w krajach Trzeciego Świata.

Rewolucja kulturalna

W latach 1966-1976 miała miejsce w Chinach tzw. rewolucja kulturalna, w wyniku
której represjami objęto ponad 700 tys. osób, ponad 32 tys. z nich zginęło. Po
śmierci Mao Tse-tunga i tzw. przewrocie październikowym (1976) inspiratorzy
rewolucji zostali usunięci ze stanowisk, aresztowani i osądzeni.

Tu masz rewolucje kulturalna w Kambodzy:

W 1975 oddział Czerwonych Khmerów pod dowództwem Pol Pota przejął władzę. Za
ich rządów państwo było izolowane od reszty świata i pozostawało politycznie
związane z Chinami. Czerwoni Khmerzy zlikwidowali szkoły, deportowali ludność
miejską, zmuszali ludzi do bezpłatnej i niewolniczej pracy, planowo realizowali
ludobójstwo (w 1979 w wyniku chorób, głodu i masowych egzekucji śmierć poniosło
2 mln osób).

Zasadnicze tezy maoizmu: absolutyzacja przemocy jako metody działania,
nadrzędność polityki nad innymi sferami życia społeczeństwa i jednostki,
utrzymywanie wysokiego poziomu rewolucyjnego napięcia (związane to było z
przekonaniem, że społeczeństwo rozwija się poprzez fazy spokoju i ruchu –
teoria sprzeczności).

W samych Chinach tezy te były realizowane przez rewolucję kulturalną, tworzenie
komun ludowych w trakcie Wielkiego Skoku. W skali międzynarodowej Chiny głosiły
konieczność permanentnej rewolucji, dążąc do budowania napięć lokalnych i
międzynarodowych. Ideą naczelną maoizmu była wojna ludowa biednego
Południa, “światowej wsi”, z Północą, czyli “światowym
miastem”. Maoizm stał
się ideologią państwową w Albanii, KRLD, w najczystszej zaś formie został
zrealizowany w Kambodży przez Czerwonych Khmerów, doprowadzając do masowego
ludobójstwa.

W Rosji w 1917 odbyła się "rewolucja" październikowa, działał bolszewizm.
Potęga państwa bolszewików przejawiała się poprzez mordowanie ludzi za
pochodzenie, "klasę" czy stan posiadania.



W Chinach do władzy doszedł Mao Ze Dong (Mao Tsetung). Odbyła się tak
zwana 'rewolucja kulturalna'. 70 milionów ludzi zostało wymordowanych za
swoje 'pochodzenie klasowe'. Tak przejawiła się potęga państwa "chińskiej drogi
komunizmu".


W Kambodży do władzy doszedł Pol Pot i jego 'Czerwoni Kmerzy'. Zaczęło się
bestialskie mordowanie ludzi za ich WYKSZTAŁCENIE. Tak przejawiała się potęga
państwa naśladującego 'chińską drogę komunizmu'.

Pozdrawiam
Milej lektury poprawnych definicji
Krzysztof



--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl