SNK pisze:
> Tuż przed świętami dowiedziałem się o dwóch interesujących przypadkach.
>
> 1. Kumpel dostał zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną na stanowisko
> konsultanta w helpdesku dla klientów dużego domu wydawniczego. Praca w
> regularnych godzinach (9-17), 2300 zł netto. Wymagania: wykszt. wyższe,
> znajomośc rynku wydawniczego w Polsce (czasopisma, multimedia, książki),
> doświadczenie min. 1 rok na podobnym stanowisku. Skłamał 2 razy. Ma zerową
> znajomość rynku, nie interesuje go to, nie ma doświadczenia - pracował w
> firmie kuzyna jako kierowca (sic!), ale w papiery poświadczającycyh
> zatrudnienie wpisano mu "analityk" na jego prośbę a z firmy dostał
> odpowiednio napisane referencje. Dostał tę pracę, kandydatów było 26 w tym
> gość, który wcześniej pracował na podobnym stanowisku.
>
> 2. Siostra nie dostała pracy w renomowanym gabinecie kosmetycznym, jako
> recepcjonistka bo napisała prawdę. Był test osobowościowy i pytania "twój
> stosunek do alkoholu", "czy czasami się denerwujesz", "czy zdarza ci się
> podnieść głos" itp. Pytania, na które 95% ludzi odpowie (jeśli będą
> odpowiadać szczerze): "piję towarzysko - czasami piję piwo lub dwa na
> imprezie", "czasami się denerwuję", "czasami podnoszę głos", normalka. Ona
> tak odpowiedziała. Pracę dostała jej przyjaciółka po tym samym studium
> kosmetologicznym, z IDENTYCZNYMI kwalifikacjami, która przyznała się, że na
> wszystkie pytania ściemniała "nigdy nie piję", "nigdy się nie denerwuję",
> "niegdy nie podnoszę głosu".
>
> I powiedzcie sami: czy opłaca się mówić (pisać) prawdę na rozmowach
> kwalifikacyjnych, w przypadku rzeczy, których de facto nie da się sprawdzić?

Dużo zależy... Od tego jaka firma i jakie pytania. Te drugie (Twojej
siostrze) wymyśliła osoba, której się wydaje, że potrafi coś wyczytać z
takiego testu. Robi tak na prawdę cyrk, bo nie wie kogo wybrać, a
wybierając i tak losuje. Natomiast sa sytuację, że jest kilka ważnych
umiejętności, oraz kilka dodatkowych, które dobrze by było, by ktoś
umiał, ktoś chwali się znajomością umiejętności z drugiej grupy i na
rozmowie przypadkiem wychodzi, że kłamał co do takowych umiejętności.
Mimo być może lepszej umiejętności podstawowych (bo często i tak jest to
nie do sprawdzenia i tak podczas rozmowy, chyba, że różnica miedzy
kandydatami jest znaczna), przyjęty w większości firm nie zostanie.


> Bo z dotychczasowych moich obserwacji a chyba nie tylko moich, że wszędzie
> tam gdzie można, trzeba kłamać jak najęty.

Wszędzie tam, gdzie pracowałem ja i moi znajomi, gdzie można było kłamać
i dzięki temu dostawało się dobre stanowisko, albo w ogóle pracę,
pracować w danym miejscu nie było dobrze pracować...


> Jak to podsumował mój kumpel (ten
> co dostał pracę w helpesku): "mam to gdzieś, najwyżej mnie zwolnią a wtedy
> poszukam sobie czegoś nowego i znowu naściemniam".

W wielu miejscach podobnych sam się zwolni.... Okaże się że atmosfera
pracy jest chora....

--
Kaczus
http://kaczus.republika.pl