Użytkownik " SNK" <t...@N...gazeta.pl> napisał w wiadomości
news:hp9n7i$go3$1@inews.gazeta.pl...
> Tuż przed świętami dowiedziałem się o dwóch interesujących przypadkach.
> 1. Kumpel dostał zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną na stanowisko
> konsultanta w helpdesku dla klientów dużego domu wydawniczego. Praca w
> regularnych godzinach (9-17), 2300 zł netto. Wymagania: wykszt. wyższe,
> znajomośc rynku wydawniczego w Polsce (czasopisma, multimedia, książki),
> doświadczenie min. 1 rok na podobnym stanowisku. Skłamał 2 razy. Ma
> zerową znajomość rynku, nie interesuje go to, nie ma doświadczenia -
> pracował w firmie kuzyna jako kierowca (sic!), ale w papiery
> poświadczającycyh zatrudnienie wpisano mu "analityk" na jego prośbę a z
> firmy dostał odpowiednio napisane referencje. Dostał tę pracę,
> kandydatów było 26 w tym gość, który wcześniej pracował na podobnym
> stanowisku.

Długo nie popracuje.
Zwolni się sam, albo jego zwolnią, bo szydło samo wyjdzie z worka.
Trudno na takim stanowisku nadrobić zaległości z wiedzy w ciągu kilku miesięcy.
Jego jedyna zaleta - potrafi ściemniać i bajerować, ale to ma krótkie nogi.
Pół biedy, gdyby miał kwalifikacje i wiedzę z dziedziny pokrewnej.
A twój kumpel jak czytam, to kompletny ignorant w tym zakresie.

Np. ktoś skłamał, że zna Oracle, natomiast tak naprawdę z bazami O. nie miał
nigdy do czynienia, ale bardzo dobrze zna MSSQL i braki w wiedzy z zakresu O.
mogłby szybko nadrobić "w praniu" + z podręczników.


> 2. Siostra nie dostała pracy w renomowanym gabinecie kosmetycznym, jako
> recepcjonistka bo napisała prawdę. Był test osobowościowy i pytania "twój
> stosunek do alkoholu", "czy czasami się denerwujesz", "czy zdarza ci się
> podnieść głos" itp. Pytania, na które 95% ludzi odpowie (jeśli będą
> odpowiadać szczerze): "piję towarzysko - czasami piję piwo lub dwa na
> imprezie", "czasami się denerwuję", "czasami podnoszę głos", normalka.
> Ona tak odpowiedziała. Pracę dostała jej przyjaciółka po tym samym
> studium kosmetologicznym, z IDENTYCZNYMI kwalifikacjami, która
> przyznała się, że na wszystkie pytania ściemniała "nigdy nie piję",
> "nigdy się nie denerwuję", "niegdy nie podnoszę głosu".

Przypuszczam, że gabinet kosmetyczny skorzystał z usług "specjalisty" od HR.
Jeśli rzeczywiście głupawy test zadecydował o przyjęciu do pracy jednej
kandydatki, a odrzuceniu drugiej, świadczyłoby to o bezgranicznym kretyniźmie i
braku kwalifikacji osoby rekrutującej.
Nawet nie chce mi się w to wierzyć.
Raczej zadecydowały inne czynniki: koleżanka siostry lepiej zaprezentowała się
na rozmowie (to b. ważne), no i być może miała niższe oczekiwania finansowe
(znając polskich pracodawców, oczekiwania finansowe to najistotniejszy czynnik,
najczęściej decydujący ;-).


> I powiedzcie sami: czy opłaca się mówić (pisać) prawdę na rozmowach
> kwalifikacyjnych, w przypadku rzeczy, których de facto nie da się
> sprawdzić? Bo z dotychczasowych moich obserwacji a chyba nie tylko
> moich, że wszędzie tam gdzie można, trzeba kłamać jak najęty. Jak to
> podsumował mój kumpel (ten co dostał pracę w helpesku): "mam to gdzieś,
> najwyżej mnie zwolnią a wtedy poszukam sobie czegoś nowego i znowu
> naściemniam".

Nie ma świętych.
Każdy ubarwia i ubiera w ładne słówka swoje oferty, zarówno kandydaci, jak i
pracodawcy.
Ale to trzeba umieć, aby zachować wrażenie wiarygodności.

Pytanie, kto ma więcej do stracenia:
kłamca poszukujacy pracy, czy pracodawca, który nie potrafi kłamcy zweryfikować?


j.