Pracowałem i tu i tam. Najkrócej rzecz ujmując, w Polsce nie
potrafili wykorzystać moich możliwości tak, by obie strone były
zadowolone - szefowie i ja. W pewnym okresie szefowie przesiadywali
całymi dniami nad definiowaniem szczegółowej hierarchii w firmie. Co
za bezsens. Najśmieszniejsze jest to, że to było w firmie
'high-tech', gdzie powinno się myśleć raczej projektowo, a nie
hierarchicznie. Odszedłem z firmy, bo nie miałem pewności, że
będę mógł się tam zrealizować. Szef miał mentalność kaprala i
od czasu do czasu terroryzował pracowników. Zamiast bodźców
pozytywnych były negatywne.

A jak coś zrobiłem, to przychodził ten kapral i przestawiał, bo
miał inne widzimisię (nie mając do tego kompetencji).

Do tego przesiadywanie po godzinach, kiedy trzeba było coś
wykończyć, a inni się spóźniali z robotą - byłem zależny od
tego, co inni zrobili. Za to, jeśli wróciłem z lunchu 10 minut za
późno, miałem karczemną awanturę. W takiej toksycznej atmosferze
odechciało mi się wszelkiej twórczości. Atmosfera mobbingu.

Dobrze, że te czasy się kończą.