> > Gdy zobaczylam ta kolejke dostalam szalu!
> > Ogarnela mnie tak ogromna wscieklosc...
>
> A Ty po co tam poszłaś?
> Może innych ogarnęła wściekłość jak Ciebie-bogaczkę i panią tam
> zobaczyli ;-)
>
Otóż to. Śledzę ten wątek i powiem szczerze - jestem zaszokowana agresją
autorów większości postów. Tym bardziej, że są wśród nich nie tylko pracodawcy,
którzy przyjęli modny dziś styl myślenia o pracowniku ("to niedouczony pijak,
złodziej i krętacz, niewart nawet tych 760 zł, które mu wypłacam z mojego
ciężko zarobionego grosza - zresztą pracuje tylko 14 godzin dziennie, a ma
czelność, kanalia, żądać płatnych nadgodzin, no i bierze zwolnienia lekarskie,
wiadomo na co - na kaca..."). Otóż przede wszystkim dziwi mnie pogarda i
agresja wobec bezrobotnych wyrażana przez (jeszcze!) pracujących. Kochani,
zazwyczaj punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Nino, Adamie Płaszczyco,
Samotniku - jesteście na pewno świetnymi fachowcami, macie niezwykle
odpowiedzialne podejście do pracy etc. etc. Tacy ludzie jak Wy jeszcze niedawno
nie musieli się bać o pracę. Jeszcze niedawno człowiek trwale bezrobotny to był
zazwyczaj ktoś sam sobie winien. Teraz niestety utrata pracy może się zdarzyć
każdemu - i to często niezależnie od kwalifikacji i innych rzeczy (kiedy
zostałam zredukowana w poprzedniej pracy, na równoległym stanowisku
pozostawiono koleżankę z krótszym stażem, mniejszymi kwalifikacjami i
podejściem do wykonywanych obowiązków dość niefrasobliwym ;) Vide też artykuł z
wczorajszej GW Praca.
Tak więc apeluję o trochę solidarności z tymi, którzy dziś stoją po zasiłek, bo
kto wie, czy my nie będziemy po niego stać jutro. A czerwona twarz może być od
alkoholu, ale może być też od płaczu...
Pozdro
Ste (która była przez rok bez pracy, ale nie zarejestrowała się w US i nie
brała zasiłku, więc nie jest Wam nic winna, Szanowni Podatnicy:)))



--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl