>> 2. całokształtu pomocy przyszłej (czyli, tak jak napisałem
>> na początku, _dożywotnia_ utrata pomocy)
>
> A tu się nie zgodzę - wydurni się gówniarz raz w wieku lat 20,
> a potem w faktyczne tarapaty wpadnie i co? Będziesz patrzał jak
> zdycha bo np. rdzeń kręgowy w wypadku sobie uwalił, ale nie ma
> już z czego zapłacić za szpital?

Ok, pójdę na kompromis. Dla takich nie tylko najtańszy pogrzeb, ale też
dofinansowanie eutanazji, jeśli będą chcieli. I niczego innego. Dożywotnio.
Poważnie mówię.

>> A uważasz, że nie mamy? Powiedziałbym, że większość z nas, to
>> złodzieje. W końcu prawie każdy _coś_ _kiedyś_ ukradł. Czyż nie?
>
> Fakt, ale nie wiem jak ty, ja drobną różnicę między rąbnięciem
> jabłuszka wystającego przez płot a utrzymywaniem się z kradzieży
> jednak widzę... ;)

Zgadza się, różnica jest, i to olbrzymia. Ale już to jabłuszko wystarcza,
aby kogoś zakwalifikować jako złodzieja.

>> Więc de facto styl życia już mi został wpojony raz na zawsze.
>
> Tylko dopóki tak właśnie będziesz chciał. A z ciekawości - po co
> ci te lokaty, skoro opowiadasz że 1.000/miesiąc starczy?

Widzisz, pochodzę z miasta A, dość małego, robotniczego, a pracuję w mieście
B, Poznaniu konkretnie. Wynajmuję tu mieszkanie i pracuje mi się dobrze, ale
mam pełną świadomość, że w dzisiejszych czasach "nie znam dnia ani godziny",
kiedy ew. moja praca się zakończy. A to wywołuje we mnie dyskomfort. Mam
więc na lokatach kasę, która pozwala mi się nie martwić takimi rzeczami i
nie czuć "presji ekonomicznej" w pracy, a w razie jej utraty, spokojnie
szukać sobie nowej.

Tak więc te lokaty, to taka moja polisa na beztroskie życie (gdyż w każdej
chwili mam _kilka_ możliwości odwrotu, zarówno w ramach Poznania, jak i ew.
poza Poznań).