Nixe wrote:

> W wiadomości <news:eeqmhu$it6$1@inews.gazeta.pl>
> Immona <c...@n...gmailu> pisze:
>
>> albo ze w Polsce da sie za 20 zl kupic dobre wino
>
>
> Bo DA się :)
> _Dobre_wino - w znaczeniu smaczne - to nie znaczy_drogie/markowe_wino.
> Dobre to jest takie, które danej osobie smakuje.
> Oczywiście, że jeśli ktoś czuje dyskomfort psychiczny, gdy na stole postawi
> butelkę poniżej 100 zł, to niechże kupuje droższe, ale to nie ma nic do
> rzeczy.

Jak sie nauczysz cieszyc zapachem i wielobarwnoscia smaku, to dobre wino
zaczyna bardzo dobrze smakowac.
Kiedys na wroclawski rynek rzucili Guerre, ktora byla o klase lepszej
jakosci niz jej cena i byl to hit wsrod ludzi lubiacych wino, a nie
bedacych na tyle bogatymi, zeby zupelnie nie patrzec na cene. Zabawa,
przynajmniej dla mnie, nie polegala nigdy na kupowaniu w ciemno czegos,
co kosztuje 100 czy 200 zl, bo mozna bezsensownie przeplacic i kupic
cos, co nie jest tyle warte. W Polsce interesowanie sie winami pociagalo
za soba obserwacje rynku i wylapywanie tych rzeczy, ktore mialy
najlepszy stosunek jakosci do ceny. Nie chodzilo o wydawanie kasy, a
wrecz o cos przeciwnego. Rozpietosc w "jakosc/cena" potrafila byc
wieksza niz na jakimkolwiek innym znanym mi na tyle rynku - o powodach
dlugo by sie rozpisywac, glownym byla zapewne niewiedza zarowno
sprzedajacych, jak i sporej czesci klientow - np. wino, ktore dostalo
jakikolwiek medalik i mialo przyklejony dostawalo w PL natychmiastowa
podwyzke ceny, bo sprzedawca uwazal, ze nie znajacy sie klient uzna je
za lepsze, co bardzo czesto nie bylo zgodne z prawda. Na rynkach, gdzie
wiekszosc ludzi ma pojecie, takie rzeczy sie nie zdarzaja.

Te wysokie ceny to zreszta polska specyfika (akcyza, maly rynek), w
normalnym kraju relacja cen przyzwoitych win do zarobkow jest taka, ze
nie stanowia one zadnego artykulu luksusowego czy takiego, korzystanie z
ktorego mogloby doprowadzic do podejrzen o snobizm. Dostep do szerszej
oferty fajnych win po o wiele nizszych cenach niz w Polsce (zarowno
nominalnie, jak i relatywnie) to dla mnie jedna z wiekszych korzysci
mojej przeprowadzki.


>> A potem stwierdzilam, ze przyjemnosc jest tego warta, o ile bez
>> zagrozenia dla innych waznych wydatkow z oszczednosciami wlacznie
>> mozna sobie na nia pozwolic.
>
>
> Ależ oczywiście, że można, ale uwierz, że nie dla każdego jedzenie stanowi
> sens życia. Stąd prawdopodobnie zdziwienie jak można_tyle_pieniędzy
> przepuszczać na samo pożywienie.

Czemu zaraz sens zycia. Powiedzmy: powazne zainteresowanie. Zaczynam sie
zastanawiac, w jakiej wysokosci musialyby byc miesieczne wydatki na
ksiazki, zeby zaszokowac miejscowa ludnosc. :)

I.

--
http://nz.pasnik.pl
mieszkam w Nowej Zelandii :)