(...)
> Wszystko byloby ok gdyby nie jeden czlowiek. ANI RAZU nie bylem dla
> niego nieuprzejmy, ANI RAZU nie "zalazlem mu za skore" - nic zlego nie
> robilem, absolutnie nic a tu....
>
> Dzisiaj siedze sobie spokojnie nagle odzywa sie do mnie ten czlowiek:
> "Gdzie jest moj marker?"
> Ja mowie:
> "Nie wiem, nie zabralem ci markera"
> A on na to:
> "Dawaj mi kurwa moj marker - zawsze mi cos podpierdalasz"

(...)

(wzialem 1
> dlugopis z kilku, ktore mial na biurku bo nie mialem zadnego, markera od
> dwoch dni nie widzialem).

Z pewnością osobnik, który opowiadał Ci o swojej matce (odmieniając
"kurwa" przez przypadki) ma ze sobą prolemy.

W mojej ocenie zdanie, które napisałeś, a które wydzieliłem z tekstu
jest kluczem do tego, co się stało.

Przychodzisz do pracy, w której używa się długopisu/pióra i go nie masz.
Nie dość, że go nie masz, to jeszcze zabierasz koledze z jego biurka.

Jako pracownik masz roszczeniowe podejście do roboty, bo nawet nie
zainwestowałeś w długopis (drogo było kurwa, czy jak?) - ja bym cię z
roboty wypierdolił za sam fakt.

Druga sprawa: biorąc cudzą rzecz (lub używaną przez kogoś) - wchodzisz
na jego teren, przekraczasz odległośc uznaną za właściwą dla kontaktu
pomiędzy przyjaciółmi, osobami bliskimi - stąd reakcja burzliwa - czy
jak kolega z pracy kupi loda, to mówisz: daj polizać?!
Mnie też wkurwia, jak ktoś bierze pióro czy długopis, szczególnie taki,
którym lubię pisać i traktuje jak własny - i nie sądzę, że jestem
odosobniony.

Pzdr: Dogbert