Dnia Mon, 26 Mar 2007 19:00:42 +0200, Bartek <bolivar@CosTamJeszcze>
w <eu8u94$i3c$1@atlantis.news.tpi.pl> napisał:

>> Tak więc osobnik nagminnie popełniający "orty" to nie "biedny chory" tylko
>> zwykły dureń.
>> A w ogóle IMO te wszystkie róznorakie dys-, to po prostu jedna, zwykła
>> dysbrainia...
>
> Przykro mi, ale mylisz się - nie zawsze da się to weliminować. Ja prawie 15
> lat temu usłyszałem, że jest już za późno. Zresztą wiekszość osob, ktora ma
> z tym prawdziwy problem nie ma szans na pozbycie sie go (wiesz, ze
> prawdopodobnie jest to dziedziczne? Sporo osob, ktore ma dysortografie, ma
> rodzica lub dziadka posiadajacego taki problem).

Pomijając ogonki świetnie ci idzie.
Tylko teraz masz odwrotną sytuację, niż 15+ lat temu: wtedy trudno było
o papier, a i wiedza o tak nowomodnej dysfunkcji nie była
rozpowszechniona.
Obecnie wiedza jest rozpowszechniona szeroko, dostać papier nie jest
jakoś szczególnie trudno, a papier zamiast motywować do walki z motywuje
do pielęgnowania - mam papier, nie waham się go używać, i patrzcie, jaką
mam DYS.
Sorry, ale coś takiego nie przejdzie, papier nie zwalnia od
samodyscypliny i pracy, a to, że teraz nauczyciel musi się cackać z
uczniem jak z jajkiem też nie pomaga biednym misiom z dys.

> Z drugiej strony jestem ciekawy jak rozwiązesz problem z rozpoznawaniem
> kolorów - też za pomocą odpowiednich metod treningowych?

'prawdopodobnie' robi wielką różnicę.
Daltonizm jest głónie spowodowany wadą genetyczną (tutaj terapia genowa
się kłania, kiedyś), dys 'prawdopodobnie jest to dziedziczne', i jakoś
ciężka praca wystarczała do lat 90 ubiegłego stulecia.

>> Jotte
> B.Z.

ja czyli jakub
--
Z zaparkowanego Forda Fulkersona wysiedli generał Grant i porucznik
Revoke.