>>> Natomiast popełnianie haniebnych błędów ortograficznych to wymówka
>>> bałwanów, zwana łagodnie dysortografią. Dysortografia - jeśli nawet
>>> przyjąć jej faktyczne istnienie - to zaburzenie występujące _pomimo_
>>> teoretycznej znajomości zasad poprawnej pisowni i może być skutecznie
>>> eliminowana za pomocą odpowiednich technik treningowych.
>>> Tak więc osobnik nagminnie popełniający "orty" to nie "biedny chory"
>>> tylko zwykły dureń.
>>> A w ogóle IMO te wszystkie róznorakie dys-, to po prostu jedna, zwykła
>>> dysbrainia...
>> Przykro mi, ale mylisz się - nie zawsze da się to weliminować.
> To znaczy w czym sie mylę? Że dysortografię da się wyeliminować
> odpowiednimi ćwiczeniami, często indywidualnie dobieranymi? Tu z pewnością
> się nie mylę, bo to nie jest moje zdanie, tylko opinia specjalisty
> zajmującego się badaniem tej przypadłości i jej korygowaniem.
> Mogę się natomiast mylić określając te wszystkie dys- tak, jak je
> określiłem - bo żadnym specjalistą w tej dziedzinie nie jestem, za to
> wyraźnie podkreśliłem, że to tylko moja opinia.

Tak zapytam z ciekawości: czy warto jest wkładać wysiłek w coś co zrobi za
ciebie najprostszy edytor tekstu? Przyznam, że dla mnie jest to bezsensem.
Ja miałem te ćwiczenia, walczyłem z tym przez połowę szkoły średniej i nie
widziałem postępów. W mojej klasie miałem kolegę (zresztą dalej jesteśmy
dobrymi kumplami), który tak samo jak ja był dys - tak samo ćwieczenia nic
nie dawały. Źle dobrane? Możliwe... Jednak przyznam, że ten cały wysiłek
uważam za nic nie warty - w tym czasie poświęcając średnio pięć godzin w
tygodniu - mogłem spokojnie nauczyć się języka obcego, gry na gitarze...
Ktoś kiedyś rzucił hasło, że powinienem więcej czytać - to pomaga. Przyznam,
że nieźle się uśmiałem... ja czytałem wtedy (teraz jest z tym gorzej) 3-5
książek tygodniowo. Jestem nieukiem? Jedna z najlepszych średnich w klasie*,
teraz kończę drugi kierunek studiów (niestety z powodów osobistych - brak
kasy, musiałem przerwać jeden z nich na 3 lata). Jednak dalej jestem dys...
>> Ja prawie
>> 15 lat temu usłyszałem, że jest już za późno. Zresztą wiekszość osob,
>> ktora ma z tym prawdziwy problem nie ma szans na pozbycie sie go
>> (wiesz, ze prawdopodobnie jest to dziedziczne? Sporo osob, ktore ma
>> dysortografie, ma rodzica lub dziadka posiadajacego taki problem).
> Tak czy inaczej dysortografia nie tłumaczy braku znajomości używanych
> terminów.
> Niemniej tej rzekomej niemożności pozbycia się wady wiary nie daję Wg
> znanych mi definicji jestem dysgrafem o

chyba posta coś urwało...

*wyjątkiem była forma pisana. Jednak moja nauczycielka od języka polskiego
była osobą, która interesowała się uczniami i wiedziała co to jest
dysortografia/dysleksja/dysgrafia. Bardzo szybko, po paru tygodniach
zapytała mnie czy mam odpowiednie zaświadczenie.

Jednak by nie było: sam wytykam innym razace błędy - jak piszę na forach to
jest FF 2.0 (sprawdzanie pisowni w standardzie), teksty w OO... jedyne z
czym mam problem to odzwyczajenie sie od czytanie niusow w Outlooku
Expressie (to chyba jakieś zboczenie ;-) ) i w nim brak mi słownika (nie mam
pakietu MSO lub Worksa)...

B.Z.