Wiesz... to jest tak (wg mnie): każdy chciałby wykonywac to co lubi.
Niektórzy nie za bardzo wiedzą co chcieliby robić, trudno im ocenić ich
poziom kompetencji, lecz czasami wszystko zależy od sprzyjających
okoliczności, i jak już zaczną jakąś pracę to stwierdzają że w tym sie czują
najlepiej.

teraz małe powiązanie: spełnienie zawodowe... hmmm... nie spełnisz sie
zawodowo wykonując swoją pracę którą lubisz, jak nie bedzie co do gara
włożyć lub nie starczy do "pierwszego". Nabawisz sie jakiejs choroby ze
stresu że nie masz zapewnionego bytu Ty i twoja rodzina. Zycie generuje
coraz to nowe potrzeby. Spełnienie zawodowe odczuwasz dopiero wtedy gdy
możesz po pracy oddać sie swoim przyjemnościom, jeśli cie na nie stać
oczywiście.

Cóż... można sobie wmawiać że spełniasz sie zawodowo, lub tak nawet ci sie
bedzie wydawac (nawet jak mało zarabiasz), ale jak zobaczysz człowieka koło
siebie który tryska optymizmem, jeździ na wakacje, ubiera sie w co chce....
napewno zaczniesz myśleć że ..... no właśnie :)

nie ma pracy z kolei, którą wykonujesz z nienawiści, i jednocześnie
zarabiasz krocie. To byłoby nienormalne, lub miałbyś zły punkt widzenia.
Twoerdziłbys ze nie spełniasz sie zawodowo, lecz ludzie z twojego otoczenia
uważaliby cie ze względu na dobrą pozycję materialną jako człowieka
spełnionego, bo oni oddaliby wszystko by polepszyc sobie, ale los dla nich
łaskawy nie był...

są przypadki 1/1000000 ze dobrze zarabiasz, ale praca nie pasi i w Twoim
rozumieniu sie nie spełniasz. Wtedy włącz telewizor, zobacz na setki tysiecy
strajkujących, ludzi wyrzuconych z pracy, ludzi bez perspektyw,
zdesperowanych by zrobić cokolwiek by przeżyć kolejny miesiąc i....
przecierając oczy zastanów sie czy faktycznie masz aż tak źle. Postaw sie w
ich skórze, przetrzyj oczy i idź z usmiechem do pracy, która tak na prawde
jest dla ciebie wszystkim :)))


Pozdro.