Dnia Sun, 6 Feb 2005 01:38:30 +0100, "S" <u...@N...Minfo>
napisał(a):

>kobieto. ja nie uwazam ze pracodawca jest dobraczynca. ale luzujesz mnie w
>sumie... zastanow sie biedna istotko z malym mozdzkiem jak naprawde ten
>swiat dziala. czy myslisz ze mnie oswiecasz piszac ze pracodawca zabiera 1/3
>zycia itp itd? pliz.

Z Twoich wypowiedzi nie wynikało, żebyś dostrzegał ten fakt.
"Pracodawca daje pracownikowi środki do życia" - tak się wyraziłeś.
To, że coś za to bierze, pominąłeś.
Notabene, nie Tobie oceniać wielkość mojego móżdżku.

>TO JEST SWIAT W KTORYM ZYJEMY. kazdy to wie!

Jej, serio? :>

> i niestety prawda jest, ze
>najzwyczajniej w swiecie ktos nam daje prace. bo nie musi AKURAT nam. moze
>komus innemu.

No, nie musi. To dlaczego akurat nam? Podpowiem: może ma w tym jakiś
własny interes?

> ja nie mowie, ze on robi łaske, kuzwa jego mac (jak do
>dziecka)

Nie, jak do prymitywnego chama. Ale ja się nie poczuwam.

> tylko ze to jest fakt. tak wyglada rzeczywistosc. jest prosty
>uklad, robisz cos, dostajesz kase. ale wbrew temu co wy mowicie nie jest to
>tak ulozone, ze pracodawca powinien kwilic ze szczescia na widok
>ewentualnego pracownika i biec do niego by sie podlizac. uwazam, ze nie
>powinno tak byc rowniez w druga strone.

A wyobrażasz sobie pracodawcę, u którego nikt nie chce pracować?
Owszem, w naszym państwie to mało prawdopodobne, ale załóżmy, że
jednak możliwe. I co, nie kwiliłby taki? ;>
Swoją drogą znam kilka firm, które mają spore wymagania i nie mogą
znaleźć odpowiednich pracowników, i owszem, cieszą się szalenie, kiedy
jednak takiego odpowiedniego znajdą.
Ty chyba zapominasz, że nie zawsze wystarczy, jak pracownik ma sprawne
kończyny i tyle inteligencji, żeby zrozumieć kilka prostych poleceń. I
że człowiek też nie musi chcieć pracować akurat u tego pracodawcy i
całować go po rękach ze szczęścia, że dostał ofertę pracy.

>jednak jest tak , ze to ten ktos nam daje pieniadze. jasne, ze za cos .
>jasne ze kazdy (prawie) chcialby ja dostawac xa darmo. ale czasem jest tak,
>ze praca nie jest wcale przeklenstwem , a po prostu przyjemnoscia,
>spelnieniem, i fakt, ze ktos chce cie przyjac, placic i doceniac twoja prace
>,motywowac, czuwac nad rozwojem itd. jest zajebista sprawa .

Umówmy się, że jedną sprawą jest przyjęcie do pracy i płacenie, a inną
docenianie, motywacja, czuwanie nad rozwojem itp. Zdaje się, że ta
inna sprawa to raczej luksus w naszym otoczeniu.

> i nie rozumiem
>tego jadu w kierunku pracodawcow. pomijajac panstwowe molochy, firmy to
>twory , ktore powstaja (mowie o uczciwych) w wyniku ciezkiej pracy i sa
>naprawde dobrodziejstwem , bo zazwyczaj wiele ludzi utrzymuja . ludzie zyja
>z tej pracy, nie wiem jak wam to kuzwa jasniej wbic do glowy.

A firmy żyją z pracy ludzi, których utrzymują. Prosta zależność. Bez
pracowników nie ma firmy, bez firmy ludzie nie mają pracy. Nie wiem,
czego się właściwie czepiasz.

> prace powinno
>sie szanowac. a wiec i miejsce , osobe od ktorej praca idzie (oczywiscie, to
>jest ideal. mowie o dobrej , fajnej pracy).

I osoby, które pracę wykonują, też powinno się szanować. Czyż nie?

> i jasne, ze zazwyczaj ludzie
>dostaja malo pieniedzy. DUZO za malo na ich chcenie, potrzeby i wyobrazenie.
>ale jesli z drugiej strony postawimy to samo , ale bez tego pracodawcy,
>czyli albo kogos gorszego , albo wogole nikogo, to nagle magicznie czlowiek
>zaczyna doceniac ze ma taka prace...

Teoretycznie rzecz biorąc człowiek nie musi być przez kogoś
zatrudniony, żeby przeżyć. Na przykład pracodawca ;>

>jeszcze raz: jak ktos ci daje prace, to znaczy ze owszem, potrzebuje twojego
>czasu i umiejetnosci, ale z drugiej strony skoro ty ja chcesz, znaczy ze ty
>jej ([pracy) tez potrzebujesz. wiec nie traktujcie pracy jako czegos
>zajebiscie naleznego , a pracodawcy jako gupiego skapca. on musi np.
>utrzymac firme, moc zaplacic 40 takim kolesiom jak ty. itp itd. czasem
>sprawa jest bardziej skomplikowana niz wam sie wydaje...

Możesz mnie uświadomić, gdzie napisałam, że praca mi się za... hm,
należy, że trzeba mi płacić maksymalne stawki i że mój pracodawca to
"gupi skąpiec"?

Ktoś mnie zatrudnił, bo potrzebował moich umiejętności. Staram się
wykonywać obowiązki jak najlepiej i oczekuję za to adekwatnej zapłaty,
tudzież szacunku dokładnie takiego, jaki ja mam do pracodawcy i do
pracy. Są jednak rzeczy, których w imię pracy nie poświęcę, są
polecenia, których nie wykonam, etc. Nie widzę powodu, żeby stawiać
pracodawcę na piedestale - chyba, że swoim postępowaniem na to
zasłuży. Ale _postępowaniem_, a nie tylko faktem, że mnie zatrudnił.

Pozdrawiam, Carrie
--
[...] iloraz inteligencji tłumu równy jest IQ najgłupszego jego przedstawiciela
podzielonemu przez liczbę uczestników.
T. Pratchett, "Maskarada"