Od paru dobrych tygodni śledzę z niemałym zaciekawieniem problematykę grupy.
Niektóre tematy są nudne z racji ich ciągłego powtarzania (wystarczy
pogrzebać w googlach, ze by znaleźć odpowiedź), ale to akurat jest
niechlubną norma na większości grup. Są też - na szczęście w przeważającej
ilości - posty świadczące, ze społeczność tej grupy reprezentuje sobą
określony poziom. Vide przykład reakcji na obraźliwą odpowiedź jakiegoś
zakompleksionego studencika pod adresem Niny M.

To tyle tytułem wstępu.

A teraz coś "od siebie". Czytając niektóre posty można odnieść wrażenie, że
w Polsce panuje 80% bezrobocie a pracę dostaje się głównie dzięki
znajomościom. Niewykluczone, że tak jest ale na miłość Boską - ___to nie
jest norma!!___

Coraz częściej ludzie odpowiedzialni za nabór pracownika/ów są rozliczani
__bezpośrednio__ ze swojej pracy. Czasy bratanków/chrzestnych/kolegów z
wojska pomału przemijają. Ludzie boją się ręczyć za kogoś własnym
nazwiskiem. W sąsiedniej firmie wszyscy wiedzieli, że NOWY jest synem
sąsiada kierownika XX. Ale, ze nowy był średni inteligentnym młodzieńcem
partolił każdą robotę jakiej się imał. Wreszcie mu podziękowano a kierownika
odsunięto od wielu - powiedzmy - "kluczowych" decyzji ;)

Warszawa. Z mojego rocznika, z mojej klasy maturalnej - WSZYSCY mają pracę.
nie moge wypowiadać się w imieniu 100% z nich, ale z mojego bardzo bliskiego
otoczenia NIKT nie załatwiał sobie pracy poprzez układy i układziki.
Powiecie - szczęściarze. A ja Wam odpowiem, że nie do końca. Studia,
bezpłatne potem płatne staże, kogo stać - wyjazdy językowe... Wśród swoich
znajomych po profilu mat.-fizycznym mam kolegów pracujących w agencjach
reklamy, w sektorze IT, w bankowości, w sporcie, polityce. I pragnę
uprzedzić niektóre złośliwe posty - nie jestem ani synem polityka, nie
kończyłem elitarnej szkoły w Oxfordzie. Jestem szarym obywatelem. Moje
szczęście polegało na tym, że potrafiłem rozgraniczyć zabawę od nauki. Kiedy
ja w wakacje zaliczałem kolejne, nudne praktyki inni leczyli kaca po
wczorajszych baletach ;P

dość o sobie!

praca jest - przynajmniej w dużych miastach. Nasza firma szukała 2 (słownie:
dwa) miesiące pracownika na stanowisko "sprzątacza/ki". Dwa miesiące!!
Dlaczego tak długo? Dlatego, ze trzeba o 5 rano zameldowac się w biurze!
Na swoim osiedlu dając ogłoszenie o przekopanie ogródka - zgłosiła się jedna
osoba, która po pierwszym dni zadowoliła się jedną dniówką.
Kolega szukał chętnego do pomalowania płotu - podobnie.
Koleżanka szukała studentów do pomalowania mieszkania - okazało się, że za
mało płaciła (10 zł/godz.)
Ale to przecież praca fizyczna! ;)
Z "umysłowa" jest identycznie!
W rodzinie żony, człowiek potrzebował szybko zbudowac serwis internetowy z
prawdziwego zdarzenia. Koszt - wiem, bo siedzę w "branży" - nie powinien
przekroczyć 4.000 zł. Jednak nie było chętnych na pracę przez 14 godzin na
dobę. Wreszcie skusił się jakiś człowiek ze Słupska, który z łaską podjął
się tego za 5.000 zł (jakieś 5 dni pracy).
Czy praca handlowca jest umysłowa, czy fizyczna? Bo jezeli umysłowa to tutaj
tez praca leży na ulicy. Szkopuł w tym, że pośród 1200 CV, na rozmowę
kwalifikuje się ok. 20 :((( Reszcie nie podobają się warunki, samochód,
prowizja, etc...

Jest też druga strona medalu. Koleżanki po 'bankowości' (kierunek studiów) 1
rok temu znalazły pracę w banku... co prawda jako kasjerki (680 zł netto),
ale po tym roku piastują już stanowiska seniorskie (1800-2500 zł netto). Po
prostu potrafiły się sprzedać! I bez zadnych podtekstów proszę ;))

Na koniec jeszcze jedna rzecz - tym razem nieco smutniejsza. Ludzie w Polsce
nie szanują pracy. Przykładów jest wiele - oto kilka z nich:
- drogowcy
- śmieciarze
- politycy :))
- sklepikarze (!!)
- budżetówka
- cały sektor państwowy
Standard pracy w w/w sektorach/działach jest kilkaset procent niższy niż na
Zachodzie. Czy na Zachodzi buduje się drogi na 2 lata i potem remont? U nas
tak właśnie to wygląda. Wciąż normą jest, ze przychodząc do
sklepu/serwisu/mechanika to Ty jesteś na przegranej pozycji, bo wiele zależy
od "widzimisie" sprzedawcy/mechanika itp.

Piszecie o wyjazdach za granicę. A wiecie jak żyje 75% naszych rodaków na
obczyźnie?? Skąd pewność, ze im się udało? A może wstydzą się przyznac, że
czyszczą sracze albo pracują "przy azbeście"? Ilu pracuje w swojej branży?
Kolegi nauczyciel akademicki wyjechał na zbieranie jagód, czy truskawek...
Wrócił ponoć z podkulonym ogonem twierdząc, że takiego upokorzenia to on w
życiu nie przeżył. Na każdym kroku dozór (bo Polak to złodziej i pijak, no
nie) i złośliwości, a na koniec oszustwo w wypłacie :( Stweirdził, że już
woli zarabiać te 1200 zł ale mieć spokojne i godne życie...

Moi Drodzy - uszy do góry! Naprawdę nie jest tak katastrofalnie. Obniżcie
swoje oczekiwania finansowe i zawodowe. Nie od razu jest się "Kulczykiem".
Wiem, że mi łatwo o tym pisać, ale sam kiedyś szukałem przez blisko 2
miesiące pracy i byłem bliski załamania (nie lubię nic-nie-robienia). Pracę
znalazłem przez ogłoszenie w dodatku do GW. Nie miałem zadnych "pleców".

Mógłbym jeszcze nieco napisać o tym, jak przeraża mnie fakt, że coraz więcej
ludzi - i to w wieku produkcyjnym - poddaje się i załatwia sobie lewą rentę,
kombinuje z zasiłkami itp. ale na razie na tym zakończę.

pzdr.
Piotr
gg: 1081103






________________________________________________