On 2008-02-09, Any User <u...@a...pl> wrote:

[...]

>> w przypadku np. stewardess, recepcjonistek, hostess itp szczesliwa
>> mina w pracy to jedno z podstawowych wymagan.
>
> A w przypadku restauracji sieciowej? No pomyśl - wchodzisz do McDonalda
> i widzisz nie zapieprzających pracowników, ale szczęśliwych pracowników.
> Czy nie czujesz się jakoś nieswojo?

Nie. Ale chyba nikt tutaj (poza Tobą) nie czerpie radości z tego, że
zmusza innych do zapieprzania.

--
Wojciech Bańcer
p...@p...pl

do góry

W wiadomości news:fokr56$2kc1$1@opal.icpnet.pl Any User <u...@a...pl>
pisze:

> No pomyśl - wchodzisz do McDonalda
A mnie jest to sobie trudno wyobrazić. Nie wchodzę do McDonalda - nie jestem
gównojadem.

> i widzisz nie zapieprzających pracowników, ale szczęśliwych pracowników.
> Czy nie czujesz się jakoś nieswojo?
Jak już sobie to jednak wyobrażę, to z pewnością nie, nie czułbym się ani
trochę nieswojo. Z tym że ja mam trochę mniej posrane pod pułapem.
A czy ty chciałbyś wejść do restauracji i spożywać tam obsługiwany przez
trzęsącego się znerwicowanego kelnera o ponurej, zestresowanej, ziemistej
twarzy?
Bon appetite.

--
Jotte

do góry

Jotte pisze:
> W wiadomości news:fokr56$2kc1$1@opal.icpnet.pl Any User <u...@a...pl>
> pisze:
>
>> No pomyśl - wchodzisz do McDonalda
> A mnie jest to sobie trudno wyobrazić. Nie wchodzę do McDonalda - nie
> jestem gównojadem.
>
>> i widzisz nie zapieprzających pracowników, ale szczęśliwych
>> pracowników. Czy nie czujesz się jakoś nieswojo?
> Jak już sobie to jednak wyobrażę, to z pewnością nie, nie czułbym się
> ani trochę nieswojo. Z tym że ja mam trochę mniej posrane pod pułapem.
> A czy ty chciałbyś wejść do restauracji i spożywać tam obsługiwany przez
> trzęsącego się znerwicowanego kelnera o ponurej, zestresowanej,
> ziemistej twarzy?
> Bon appetite.
>
Widziałem na filmie, jak sfrustrowani pracownicy fast-foodów plują i smarkają w
kanapki.
Wolałbym mieć przekonanie, że pracownik przygotowujący żarcie dla mnie nie jest
sfrustrowany.

M.H.

do góry

W wiadomości news:fol1bh$o2h$1@news.onet.pl Mirosław Habarta
<M...@p...pl> pisze:

> Widziałem na filmie, jak sfrustrowani pracownicy fast-foodów plują i
> smarkają w kanapki.
Siadamy zaraz z moją dziewczyną do kolacji...

> Wolałbym mieć przekonanie, że pracownik
> przygotowujący żarcie dla mnie nie jest sfrustrowany.
To nie chodź do gównojadalni. ;)

--
Jotte

do góry

Dnia Sat, 9 Feb 2008 21:17:00 +0100, Jotte napisał(a):

> Siadamy zaraz z moją dziewczyną do kolacji...

Musi byc bardzo szczesliwa, ze masz tyle czasu by zagladac na usenet w tym
czasie :>
--
marcin

do góry

Any User wrote:

>>
>> w przypadku np. stewardess, recepcjonistek, hostess itp szczesliwa
>> mina w pracy to jedno z podstawowych wymagan.
>
>
> A w przypadku restauracji sieciowej? No pomyśl - wchodzisz do McDonalda
> i widzisz nie zapieprzających pracowników, ale szczęśliwych pracowników.
> Czy nie czujesz się jakoś nieswojo?
>

Jeden z moich szokow kulturowych po przeprowadzce tutaj (=NZ) to
zadowolenie "niskiego szczebla" pracownikow i ich autentyczna energia do
pozytywnej pogawedki - pracownicy supermarketu, poczty itp. Jest to
oczywiscie tez roznica kulturowa, ale spotykanie sie we wszelkich
trywialnych sytuacjach z zadowolonymi ludzmi czyni wielka roznice w
jakosci zycia w tym nieuchwytnym, niematerialnym sensie. Nie zdawalam
sobie z tego sprawy, dopoki nie zobaczylam, uswiadomilam tez sobie, jak
niesamowicie przybici byli ich polscy odpowiednicy. Tak, na poczatku
czulam sie nieswojo, bo taka jest naturalna reakcja na cos innego, ale
potem czlowiekowi zaczyna sie to podobac.

Zastanawiam sie jednak, ile w tym uniwersalnej zasady "plac dobrze", a
ile roznicy kulturowej. Polacy sa niezwykle smutni, posepni i
przygnebieni nawet, gdy sie im dobrze wiedzie - w porownaniu do panstw o
kulturze "be happy" i tu nie chodzi o sam poziom materialny. Kolezanka,
ktora pojechala do Indii, byla zaszokowana tym, jak bardzo ludzie sa tam
zyczliwi i zadowoleni bedac jednoczesnie, z polskiego punktu widzenia,
rozpaczliwie biedni i bez perspektyw.

I.
--
http://nz.pasnik.pl - Nowa Zelandia
http://blog.pasnik.pl

do góry

Immona napisał(a):

> Zastanawiam sie jednak, ile w tym uniwersalnej zasady "plac dobrze", a
> ile roznicy kulturowej. Polacy sa niezwykle smutni, posepni i
> przygnebieni nawet, gdy sie im dobrze wiedzie - w porownaniu do panstw o
> kulturze "be happy" i tu nie chodzi o sam poziom materialny. Kolezanka,
> ktora pojechala do Indii, byla zaszokowana tym, jak bardzo ludzie sa tam
> zyczliwi i zadowoleni bedac jednoczesnie, z polskiego punktu widzenia,
> rozpaczliwie biedni i bez perspektyw.

Być może nie tyle chodzi tu o poziom stricte meteriany ale o jego poziom
na tle lokalnym. W latach 80-tych zachodni turysci opisywali Polakow
dokładnie tak jak Twoja znajoma Hindusow :)

j.

do góry

On 10 Lut, 09:54, Immona <c...@n...gmailu> wrote:
> Any User wrote:
>
> >> w przypadku np. stewardess, recepcjonistek, hostess itp szczesliwa
> >> mina w pracy to jedno z podstawowych wymagan.
>
> > A w przypadku restauracji sieciowej? No pomyśl - wchodzisz do McDonalda
> > i widzisz nie zapieprzających pracowników, ale szczęśliwych pracowników.
> > Czy nie czujesz się jakoś nieswojo?
>
> Jeden z moich szokow kulturowych po przeprowadzce tutaj (=NZ) to
> zadowolenie "niskiego szczebla" pracownikow i ich autentyczna energia do
> pozytywnej pogawedki - pracownicy supermarketu, poczty itp. Jest to
> oczywiscie tez roznica kulturowa, ale spotykanie sie we wszelkich
> trywialnych sytuacjach z zadowolonymi ludzmi czyni wielka roznice w
> jakosci zycia w tym nieuchwytnym, niematerialnym sensie. Nie zdawalam
> sobie z tego sprawy, dopoki nie zobaczylam, uswiadomilam tez sobie, jak
> niesamowicie przybici byli ich polscy odpowiednicy. Tak, na poczatku
> czulam sie nieswojo, bo taka jest naturalna reakcja na cos innego, ale
> potem czlowiekowi zaczyna sie to podobac.
>
> Zastanawiam sie jednak, ile w tym uniwersalnej zasady "plac dobrze", a
> ile roznicy kulturowej. Polacy sa niezwykle smutni, posepni i
> przygnebieni nawet, gdy sie im dobrze wiedzie - w porownaniu do panstw o
> kulturze "be happy" i tu nie chodzi o sam poziom materialny. Kolezanka,
> ktora pojechala do Indii, byla zaszokowana tym, jak bardzo ludzie sa tam
> zyczliwi i zadowoleni bedac jednoczesnie, z polskiego punktu widzenia,
> rozpaczliwie biedni i bez perspektyw.
>
> I.
> --http://nz.pasnik.pl- Nowa Zelandiahttp://blog.pasnik.pl

Wróciłam do Polski i też widzę, że Polacy są smutni i
przygnębieni.Zapytałam koleżankę co kupi ukochanemu na walentynki a
ona oburzona mówi, że nie ma pieniędzy, że nie po to haruje żeby
jakieś bzdetki marketingowe wspierać itd
A przecież czekoladę można kupić za 3 zł, kokardka i wierszyk.W sumie
dobrze jej się powodzi ale ma tą złość, która dominuje u większości
polaków.

do góry

W dniu 2008-02-10 09:54, Immona pisze:

> Zastanawiam sie jednak, ile w tym uniwersalnej zasady "plac dobrze", a
> ile roznicy kulturowej. Polacy sa niezwykle smutni, posepni i

Posłużę się cytatem:
"Polacy mają depresję totalną dlatego, że nie ma słońca przez siedem
miesięcy w roku, a lato bywa czasem niegorące"

--
To nie prawdy objawione a jedynie moje prywatne opinie ;)
Michał "Willy" Olszewski
GG: 2903798 / ICQ: 199507526
http://www.olszewski.net.pl

do góry

>>> w przypadku np. stewardess, recepcjonistek, hostess itp szczesliwa
>>> mina w pracy to jedno z podstawowych wymagan.
>>
>> A w przypadku restauracji sieciowej? No pomyśl - wchodzisz do
>> McDonalda i widzisz nie zapieprzających pracowników, ale szczęśliwych
>> pracowników. Czy nie czujesz się jakoś nieswojo?
>
> Jeden z moich szokow kulturowych po przeprowadzce tutaj (=NZ) to
> zadowolenie "niskiego szczebla" pracownikow i ich autentyczna energia do
> pozytywnej pogawedki - pracownicy supermarketu, poczty itp. Jest to
> oczywiscie tez roznica kulturowa, ale spotykanie sie we wszelkich
> trywialnych sytuacjach z zadowolonymi ludzmi czyni wielka roznice w
> jakosci zycia w tym nieuchwytnym, niematerialnym sensie. Nie zdawalam
> sobie z tego sprawy, dopoki nie zobaczylam, uswiadomilam tez sobie, jak
> niesamowicie przybici byli ich polscy odpowiednicy. Tak, na poczatku
> czulam sie nieswojo, bo taka jest naturalna reakcja na cos innego, ale
> potem czlowiekowi zaczyna sie to podobac.
>
> Zastanawiam sie jednak, ile w tym uniwersalnej zasady "plac dobrze", a
> ile roznicy kulturowej. Polacy sa niezwykle smutni, posepni i
> przygnebieni nawet, gdy sie im dobrze wiedzie - w porownaniu do panstw o
> kulturze "be happy" i tu nie chodzi o sam poziom materialny. Kolezanka,
> ktora pojechala do Indii, byla zaszokowana tym, jak bardzo ludzie sa tam
> zyczliwi i zadowoleni bedac jednoczesnie, z polskiego punktu widzenia,
> rozpaczliwie biedni i bez perspektyw.

Wiesz, byłem ostatnio na wakacjach w Egipcie i tam ludzie są *naprawdę
biedni*, a mimo to szczęśliwi i pogodni. Przyznaję, że tam to już nawet
nie czułem się nieswojo, ale po prostu byłem w szoku.


--
Zobacz, jak się pracuje w Google:
http://pracownik.blogspot.com

do góry