czesc! Pzepraszam za mój agresywny temat wiadomości. Tak to już człowieka
ponosi czasem. W swoim życiu byłam sprzedawcą okularów przeciwsłonecznych,
opiekunką dziecięcą, barmanką, kelnerką, konsultantem telefonicznym, ankieterem
kierującym grupą ankieterów, byłam specjalistą ds. marketingu, handlowcem a
obecnie jestem SPRZĄTACZKĄ! bo tu zarabiam najwięcej. Jednak... mam ambicje.
troche trudno było mi się przebić w życiu, bo wystartowałam jako 16stoletnia
dziewczyna ze wsi, kończąc szkołę zawodową (krawiectwo o zgrozo!) liceum
ogólnokształcące, studium medyczne, które przerwałam z powodu wyjazdu do
warszawy w poszukiwaniu pracy, a potem studia z kierunkiem zarządzanie zasobami
ludzkimi, które przerwałam ze względów finansowych. Mam obecnie 27 lat i od 12
lat mieszkam sama. Od pięciu lat w Warszawie. Potrzebuję dobrze płatnej pracy.
Chcę się dokształcić i chcę by ktoś potrafił umiejętnie nagrodzić moją
lojalność i oddanie względem firmy, w której pracuję. Dlaczego tak jednak nie
jest???? Co się z wami stało ludzie??? Cy naprawdę nie potraficie zatrzymać
dobrego pracownika? Przepraszam za ten żenujący tekst, ale jestem troszkę
zfrustrowana, bo zaskoczona to już raczej nie będę nigdy.

życzę wszystkim szefom oddanych, uczciwych i rztelenych pracowników!

pozdrawiam
E.S

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl