Wznawiam ten wątek tutaj, bo na forum Polonia ludzie
mają na głowach ważniejsze (widać) tematy.
s

-----------------

Czołem wszystkim,

Ostatnio skończyłem kolejny roczek pracy i powaznie zacząłem
się zastanawiać czy nie zacząć "na poważnie" inwestować
w swoją przyszłość (albo fundusz emerytalny jak kto woli).
Do tej pory pracodawca wpłacał 2-3% moich zarobków na ten
szczytny cel, ja ze swojej strony jeszcze nic tam nie dopłacałem
(dopiero jestem przed 30-tką, więc takie sprawy zawsze odkłada
się "na potem" - ehhhhh....).


Mam zatem kilka pytań dot. tematu:

1. czy w ogóle jest sens się "na poważnie" ładować w ten
interes? Tzn. jak jest z wiarygodnością i wypłacalnością
takich funduszy? (mówimy tu o przestrzeni "za 40 lat"!).
Czy nie lepiej samemu odkładać sobie na jakimś osobnym
koncie "na starość" (wg. zasady "licz na siebie")?

Na prospektach i w opinii agentów funduszu wszystko jest cacy,
ale nie wiem na ile ten biznes jest wiarygodny
(podobno opiera się na długoterminowych inwestycjach w akcje
i obligacje).


2. Przy założeniu, że w to wejdę, to ile powinna wynosić sensowna
składka (w % od pensji - 5, 10, 15% - więcej?), aby na starość
mieć w miarę przyzwoitą emeryturkę
(tzn. taką, za jaką da się wyżyć na średnim poziomie)?
Oczywiście biorąc poprawkę na inflację w przyszłości.

Mój doradca emerytalny (opłacany przez pracodawcę zresztą)
zaleca jak największe składki do funduszu, ale w ostateczności on
ma z tego liczoną prowizję (podejrzewam).


Chodzi o to, żeby składka była na tyle wysoka, aby dać w miarę
przyzwoitą podstawę na przyszłą emeryturę, ale i też nie taka,
żeby teraz na obecne "tzw. życie" zostały mi "grosze".

Czekam na sugestie zorientowanych w temacie (najlepiej
oszczędzających w brytyjskich funduszach,
chociaż podejrzewam że we wszystkich
krajach anglosaskich działają one na podobnych zasadach).


Pozdrowienia dla wszystkich słowiańskich Wyspiarzy,
skot




--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/