(....ciach...)
> Ton Twojego postu sugeruje, że nie wierzysz w skuteczność metody i uważasz
> ją za mało poważną.
> Mnie to w gruncie rzeczy cieszy, bo im badany mniej stara się
> przekombinować
> metodę, tym lepsze wyniki się uzyskuje. Dziękuję za Twój głos, podniósł
> mnie
> na duchu.
(...ciach..)
> Trzeba się bawić dokładnie w to, co przychodzi na myśl i nic więcej i nic
> mniej.
(...ciach...)
> Rysunek jest pierwotny w stosunku do słowa, więc jako taki nie podlega
> myślowej obróbce i werbalnym zniekształceniom. W tym tkwi wartość tego
> testu. A jego przydatność została w fazie projektowania przebadana na
> kilkuset osobowej grupie badanych. Ja osobiście w ciągu ostatnich dwóch
> miesięcy miałem z nim styczność 173 razy. Licząc z dniem wczorajszym to
> 175.
> Na podstawie tych doświadczeń twierdzę, że test jest wysoce wiarygodny.
> Zważ - jest to wiedza, której Ty nie posiadasz, więc nie osądzaj na
> podstawie tylko ignorancji.

Włączam się dyskusje późno, ale zainteresowały mnie pewne sprawy
metodyczne.

Czy mówiąć "przebadana na kilkuset przypadkach" masz na myśli to, że tyle
osób wykonywało test, czy też jest to wielkość próby poddawana jakiejś
głębszej analizie porównawczej? Jeżeli prawdziwa jest opcja pierwsza to
metoda jest niestety niewiarygodna.

Czy była robiona analiza powtarzalności testu? Grafolodzy twierdzą, że pewne
istotne cechy pisma odręcznego zmieniają się, i to dość istotnie - w
zależności od aktualnych stanu psychicznego piszącego - wzburzenia,
niepokoju, przemęczenia itp. Czy podobna sytuacja nie odnosi się do
rysunków? A jeżeli jest możliwe, że tak to czy są wystandaryzowne metody
unikania artefaktów?

Pozdrawiam

Paweł