Sender Bell <senderbell[nospam]@gazeta.pl> napisał(a):

> Nie zgadzam się.
> Przynajmniej wiem, że po drugiej stronie siedzi normalny człowiek, a
> nie jakis bot co połknął kij od szczotki oraz, którego stać jedynie na
> oklepane regułki ze wzorów listów motywacyjnych.

Bycie normalnym człowiekiem nie oznacza, że ktoś od razu może wykazywać
zachowania z gatunku poklepywania po plecach i wrzeszczenia "cze, ziom!".

> No ale to juz jest indywidualna sprawa.

Tak, ja, nie lubię. I nadmiernie spoufalające się osoby, których nie znam
(np. prywatnie albo z sieci, ale w kontekście prywatnym) mają u mnie minus.
Wolno mi.

> BTW. Czy jesli podczas rozmowy telefonicznej, rozmówca deliaktnie się
> uśmiechnie..... Twoim zdaniem faux pas ?

Uśmiech jest naturalnym środkiem wyrazu w rozmowie twarzą w twarz. Emotikonki
są środkiem zarezerowanym dla mediów, które w jakiś sposób rozmowę imitują,
zarazem nie zapewniając pełnego pasma środków wyrazu typu język ciała - służą
za swoistą protezę. Zresztą nie wszystkim, ja prawie ich nie używam - wyrażam
się wystarczająco jasno i przejrzyście, żeby moje intencje były zrozumiałe i
bez tego. (A jak ktoś nie potrafi rozumieć tekstu pisanego na poziomie
podstawowym, to jest jego problem.)

Przesłanie CV, LM, kilku słów w mailu nie jest imitacją rozmowy. Wszystko, co
się chce w nich zawrzeć, jest do osiągnięcia za pomocą słów. Od ludzi,
których dokumenty przechodzą mi przez ręce, wymagam ponadprzeciętnej
umiejętności posługiwania się słowem pisanym. Bez protez w rodzaju malowania
obrazków i odstawiania pantomimy. Jeśli ktoś tego nie potrafi, odpada w
przedbiegach.

JoP

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/