Stało się to Sat, 7 Dec 2002 12:45:00 +0100, gdy "mer"
<b...@n...pl> napisał:


>Narażam się na zarzut, że nie rozumiem nieszczęścia rodziny dotkniętej bezrobociem i
wielkiego
>stresu, jaki przeżywają np. ludzie, którym zamknięto jedyną fabrykę w miasteczku
(jak w Ożarowie).
>Tak, to bardzo ciężki moment w życiu - ale nie ma innego wyjścia niż aktywność,
uparte szukanie
>pracy, przekwalifikowanie się.

Jeszcze większymi pesymistami są właściciele i menadżerowie takich
zakładów, którzy na ich złą sytuację mają dwa magiczne słowa -
likwidację, względnie sprzedaż lub "downsizing" i ogólne cięcie kosztów.


Porównanie z USA:
>Schiessl wymienia wady tego systemu: państwowa interwencja na rynku pracy stworzyła
rzeszę working
>poor - ludzi, którzy mimo 40-godzinnego tygodnia pracy są bez grosza. "Czteroosobowa
rodzina z
>dwójką dzieci może przeskoczyć oficjalną granicę ubóstwa ustaloną na 16,5 tys. dol.
jedynie za
>pomocą świadczeń towarzyszących, takich jak: talony żywnościowe, zasiłki na dzieci i
chorych,
>mieszkania socjalne oraz subwencje płacowe". Ale po pięciu latach te dodatki znikną.

16,5 tys dolarów to 66 tysięcy zł rocznie i 5500 miesięcznie. I nie mogą
się utrzymać? Ciekawe. No wiem, że ceny są trochę inne, ale...

Pozdr.
Robert