NieRob <b...@p...onet.pl> napisał(a):

> Jestem zniesmaczony. Same odpowiedzi co najmniej sarkastyczne. Czy wszyscy
> cierpia na przerost ambicji? To co napisalem na swoj temat jest przeciez
zwykla
>
> ekonomia: malo dac- duzo wziac. Nie chce pracowac aby pracowac- juz to
> przerabialem bez snu, prywatnego zycia, rodziny.
> Chce gdzies pojsc do pracy (tak PRZYJSC DO PRACY) posiedziec tam nieco i
wziac
> za to kase, najlepiej jak najwieksza. Pytanie tylko gdzie najlepiej ? Moze
ktos
>
> podpowie.
> Ambicja? Panie.... zadna tak juz tu nie mieszka...

Doskonale Cię rozumiem, też rzuciłem ambitną pracę w dużym koncernie :-).
Zająłem się samodzielną pracą, zupełnie niestresującą, częściowo fizyczną i
nie wymagającą szczególnego wysiłku intelektualnego (jeśli robiłeś przy
jakichś bardzo zaawansowanych projektach to zobaczysz że "zwykła" praca to
rutyna do której twoje umiejętności wystarczają z ogromnym zapasem i nie
będziesz miał problemu ze zdobyciem zleceń). Robię tylko tyle ile naprawdę
trzeba, tak że nie mam z tego kokosów ale przynajmniej mam czas na hobby, dla
znajomych, skończyły się problemy ze zdrowiem i tak ogólnie czuje się
zadowolony z życia :-)). Natomiast co do pracy w urzędach, instytucjach
państwowych itp. - fakt że zwykle się tam nie przemęczają ale z tego co wiem
od znajomych to też nie jest to takie bezstresowe zajęcie, zawsze pozostaje
zależność służbowa (też zbierają zjeby od przełożonych, czasem nawet dość
często) a wyścig szczurów też istnieje tylko na nieco mniejsza skalę. Zresztą
etat ma swoje minusy, np. praca w ścisle ustalonych godzinach - robiąc
samodzielnie masz jeszcze więcej wolności.

pozdrawiam
Piotr


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/