Mam koleżankę - architekta.
Na Śląsku po 4 czy 5 latach praktyki i z dość pokaźnym portfolio zarabiała
1600 netto z czego ok 300-400 wydawała na paliwo na dojezdy do pracy i do
klientów własnym samochodem (oczywiście bez żadnej opcji zwrotu). Do tego co
jakiś czas wpadały jej jakieś bezsensowne jedno - dwudniowe wyjazdy
przeważnie do Niemiec. Generalnie męcząca sprawa i nic przyjemnego.
Wynagrodzenie często otrzymywała z opóźnieniem, za nadgodziny nie dostała
złamanego grosza a często-gęsto pracowała po 10-12 godzin.
Pewnego pieknego dnia umówiła się na dwie rozmowy w sprawie pracy z biurami
architektonicznymi w Irlandii. Generalnie pracodawcy bili się o nią i to ona
mogła wybierać.
Wybrała firmę w sympatyczniejszym miejscu. Na początek dostała 2200 EUR po 2
miesiącach 2600. Jest już w tej chwili tam ponad 2 lata. W biurze mają jeden
dzień w którym nie mogą mówić po polsku bo szefostwo się wkurza gdyż nie
rozumie :).
Twierdzi że jest szczęśliwa. Gdy przyjechała na odwiedziny do PL, spotkała
się ze znajomymi ze starej pracy- mówiła że nędza jaka była taka jest i nic
się tam nie zmieniło.
--
Jackare