Witam, pracuje w spółce gdzie obowiązuje dyspozycyjność. Budzenie w nocy bo
akurat jestem potrzebny to nic w porównaniu z pracą około 12 godzin dziennie
włącznie z weekendem (bez zapłaty oczywiście bo w słowie "dyspozycyjność" to
się zawiera). I dodatkowo dawanie do zrozumienia, że jak nie to 4-romilionowa
rzesza bezrobotnych jest na każde skinienie. Żyje się z tym, ale jak sobie
radzić na dłuższą metę? Dodam, że Inspekcja Pracy nic nie pomogła.
Jacek

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl