Jak założyć firmę w UE

Przeczytaj także: Własny biznes: 5 rzeczy o których musisz pomyśleć

Gdzie możesz założyć swoją firmę?

Pamiętaj, że wraz z Polską do Unii przystąpiło 9 innych państw Europy Środkowej i Wschodniej. W związku z tym, możesz założyć swoją firmę nie tylko w Polsce, ale w jednym z dowolnie wybranych 24 państw.

O lokalizacji firmy będą decydować różne względy. Przede wszystkim jednak, aby osiągnąć sukces, powinieneś kierować się zapotrzebowaniem lokalnego rynku na określony produkt lub usługę, którą może świadczyć Twoja firma.

Poza tym, prowadzenie działalności gospodarczej może okazać się w niektórych krajach bardziej skomplikowane niż w innych, gdyż do Twojej działalności każde państwo będzie stosować własne przepisy.

Jakie masz prawa jako osoba prowadząca własną działalność gospodarczą na terenie Unii?

- prawo zatrudnienia personelu kluczowego,
- prawo wejścia i pobytu,
- prawo nabycia na własność nieruchomości,
- prawo do wolnego wyboru miejsca i formy działania.

Co oznacza hasło "personel kluczowy"?

Możliwe, że będziesz prowadził na terenie Unii własną działalność gospodarczą w formie niewielkiego zakładu, gdzie będziesz pracować sam. Jeśli jednak planujesz otworzenie dużej firmy, będziesz potrzebował fachowych pracowników. W Twojej firmie działającej na terenie Unii możesz chcieć zatrudnić personel kierowniczy (np. dyrektora, kierownika działu czy sekcji), personel pełniący funkcje nadzorcze i kontrolne, osoby uprawnione do podejmowania decyzji kadrowych, czyli zatrudniania i zwalniania pracowników.

W zależności od tego, czym będzie się Twoja firma zajmować, możesz potrzebować osób z rzadko spotykanymi, specjalistycznymi kwalifikacjami. Wszystkie te osoby stanowią tzw. personel kluczowy i masz prawo je zatrudnić w swojej firmie za granicą.

Co oznacza prawo wejścia i pobytu?

Podstawą prowadzenia przedsiębiorstwa we Wspólnotach jest tzw. prawo wejścia i pobytu na terytorium państwa członkowskiego. Co to oznacza? Zgodnie z Dyrektywą Rady nr 73/184, odnoszącą się do pracowników samodzielnych:

- obywatele państwa członkowskiego, którzy osiedlili się (lub zamierzają to zrobić) w innym kraju Wspólnoty, aby prowadzić tam działalność albo świadczyć usługi,

- ich małżonkowie lub dzieci poniżej 21 roku życia, bez względu na przynależność państwową,

- ich (bądź też małżonków) krewni wstępni (czyli rodzice, dziadkowie) i zstępni (czyli dzieci), będący na ich utrzymaniu bez względu na przynależność państwową,

mogą opuścić terytorium jednego z krajów UE i wyjechać do innego, okazując ważny paszport lub inny dokument tożsamości. Mają także prawo do karty pobytu ważnej przez pięć lat, którą można odnowić bez dodatkowych formalności.

Z kolei Dyrektywa Rady nr 90/364 rozszerza prawo pobytu pracowników, obejmując osoby, które nie otrzymały takiego prawa na podstawie innych przepisów, zaś kolejna o numerze 90/365 dodaje do tej grupy osoby, które przestały prowadzić samodzielnie działalność gospodarczą na skutek niezdolności do pracy lub osiągnięcia wieku emerytalnego.

Zgodnie z art. 46 Traktatu derogacje, czyli odniesienia do przepisów państw członkowskich, ograniczające przepływ osób prowadzących działalność gospodarczą i osób świadczących usługi, obejmują jedynie względy porządku, bezpieczeństwa oraz zdrowia publicznego. W kwestiach wątpliwych pomocne jest tu orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.