Praca nowa, ale poniżej kwalifikacji

Przeczytaj także: Utrata pracy - jak zminimalizować ryzyko?

Dawniej menedżer, dziś pracownik hipermarketu. Kiedyś informatyk, a w tej chwili robotnik na statku rybackim. Takie zmiany w życiu niejednego Europejczyka spowodował ostatni kryzys, a dane ekonomiczne wskazują, że przed nami kolejny. Osoby z wyższym wykształceniem, po licznych szkoleniach, kursach językowych, muszą niejednokrotnie imać się najprostszych zajęć aby utrzymać rodzinę, spłacać raty kredytu, przeżyć do pierwszego. To może być cios dla naszej samooceny, ale wcale nie musi. Wszystko zależy od naszego podejścia. Wiadomo, że trudno cieszyć się z pracy poniżej naszych kwalifikacji. Warto jednak poszukać jej dobrych stron. Znam mężczyznę, który był cenionym szkoleniowcem w dużej firmie i z dnia na dzień stracił tę pracę. Zawsze lubił mieć kontakt z ludźmi, więc zatrudnił się jako taksówkarz. Pewnego dnia jeden z pasażerów zaproponował mu pracę w firmie ubezpieczeniowej. Oczywiście, nie jest powiedziane, że każdy będzie miał tyle szczęścia. Z historii tej warto jednak wyciągnąć taki wniosek, że jeśli praca przejściowo musi być „gorsza”, to niech przynajmniej będzie zgodna z naszymi umiejętnościami i upodobaniami. Wówczas istnieje szansa, że będziemy w niej dobrzy i pójdziemy „w górę” – mówi Izabela Kielczyk, psycholog biznesu, coach.

Dzięki pracy w mniej prestiżowym zawodzie możemy się dużo nauczyć o nas samych i o innych ludziach. Nabieramy szacunku do osób zatrudnionych na linii produkcyjnej czy „na kasie”, o których do czego nie przyznajemy się najchętniej do tej pory nie myśleliśmy najlepiej. To lekcja tolerancji w praktyce: Mój klient stracił posadę w korporacji. Z braku innych możliwości, został kasjerem w hipermarkecie. I nagle zobaczył, jak odmiennie traktują go ludzie, choć przecież jego kwalifikacje, wiedza, wykształcenie, wcale się nie zmieniły! Docenił to doświadczenie. Dziś wie, że nie tylko w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji ciężko się pracuje – mówi Izabela Kielczyk. Żadnego doświadczenia zawodowego nie powinniśmy uważać za „zbędne”, a czasu spędzonego w żadnej pracy za „stracony”. Lepiej zastanówmy się nad korzyściami, jakie wynikają dla nas z nowej sytuacji. Okazja do pracy w mniej prestiżowym zawodzie może się już nie powtórzyć i dlatego warto potraktować ją jako pożyteczną lekcję, nie ustając zarazem w poszukiwaniu zajęcia, które odpowiadałoby naszym kwalifikacjom.

Rzecz jasna, taka zmiana może być trudna do zniesienia dla naszych bliskich, nawet jeśli nie mówią o tym otwarcie. To ważna lekcja dla naszych partnerów i rodzin. Wszyscy sądzimy, że w tych trudnych chwilach staną za nami murem. A bywa różnie. Ludzie, którzy się kochają, powinni wspierać się w takich momentach. Jednak zdarzają się osoby, dla których zawód i stanowisko partnera są jedną z cech przesądzających o jego atrakcyjności. Pytanie tylko, czy mamy prawo oczekiwać, że nasz mąż czy żona będzie prezesem przez całe życie, zwłaszcza w dzisiejszych czasach? – zauważa Izabela Kielczyk. Powinniśmy więc wspierać naszego partnera w sytuacji zmiany pracy na gorszą, jednocześnie umacniając jego wiarę, że w końcu znajdzie zatrudnienie na miarę swoich możliwości.

Eksperci są zgodni, nasze najważniejsze zadanie w trudnych momentach na rynku pracy to nie ustawać w poszukiwaniach nowego zajęcia, ale też korzystać z okazji, które się nadarzają. Nie traktujmy jak ujmy pracy, która nie dorasta do naszych oczekiwań, ale uczyńmy z niej źródło nowych, cennych doświadczeń. Wykorzystamy je w naszym późniejszym życiu zawodowym.