Samodzielne podnoszenie kwalifikacji zawodowych

Przeczytaj także: Podnoszenie kwalifikacji niezgodne z Konstytucją

W przypadku, gdy pracownik podejmuje naukę (np. studia, kursy, szkolenia) w czasie wolnym od pracy nie potrzebuje na to zgody od pracodawcy. Nie potrzebne jest także skierowanie na studia czy kurs. Należy jednak wiedzieć, że w takim przypadku ponosimy koszty kształcenia w całości i nie mamy prawa domagać się pomocy od pracodawcy. Dlatego warto poinformować obecnego pracodawcę o chęci dokształcania. Postarać się o skierowanie na naukę. Art. 17 i art. 94 pkt 6 Kodeksu pracy nakazują ułatwienie podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownikowi.

Gdy już uzyskamy zgodę i skierowanie na kurs czy tez studia będziemy mogli ubiegać się o dofinansowanie, bądź też udzielenie urlopu na czas nauki. Bez skierowania i zgody pracodawcy nie będziemy mogli mieć jakichkolwiek pretensji w przypadku, gdy wyjazd na uczelnię będzie kolidował z czasem pracy a my nie uzyskamy zgody na urlop. Sąd Najwyższy w swoim wyroku z 25 maja 2000 r. (sygn. akt I PKN 657/99, OSNP z 2001 r. nr 22, poz. 660) stwierdził, że obowiązek ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych nie jest równoznaczny z tym, że pracownik może domagać się od pracodawcy przeprowadzenia określonego rodzaju szkolenia.

Najkorzystniej dla pracownika jest spisanie umowy z pracodawcą dotyczącej pracy, nauki i wszystkich z tego tytułu wynikających praw i obowiązków.

Umowa powinna zawierać:

• Wysokość i wymiar świadczeń, które będą przysługiwać pracownikowi w trakcie nauki,
• Terminy - rozpoczęcia i zakończenia nauki,
• Specyfikacja szkolenia , nauki - tryb, forma, miejsce,
• Konsekwencje w przypadku nieukończenia nauki w terminie.
• Zasada zwrotu kosztów w przypadku rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą.
• Urlopy i dni wolne związane z wyjazdami lub nauką - forma rozliczenia, zasady odpracowania.
• Dodatkowe regulacje.

Umowa pomiędzy pracownikiem i pracodawcą jest wiążąca nawet jeśli zawarta jest w formie ustnej, jednak najlepiej jest określenie wszystkich zasad i sporządzenie pisemnej umowy. Szczególnie interesującym punktem jest zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę w przypadku rozwiązania umowy o pracę. Przeważnie pracodawca żąda zwrotu całości poniesionych kosztów, mimo że właściwym byłoby ustalenie poniesienie kosztów zależnie od czasu przepracowanego przez pracownika korzystającego z szkolenia czy nauki. Nie zawsze pracownik musi zwracać koszty nauki pracodawcy.

W przypadku rozwiązania umowy o pracę pracownik nie musi zwracać kosztów poniesionych przez pracodawcę na naukę , gdy zerwanie stosunku pracy nastąpiło z następujących przyczyn:

• Inwalidztwo, utrata zdolności do dalszego wykonywania obowiązków,
• Złego wpływu pracy na zdrowie, stwierdzone przez lekarza (orzeczenie), w przypadku gdy dotychczasowy pracodawca mając orzeczenie lekarskie o szkodliwym wpływie pracy na pracownika nie przeniósł go w inne miejsce,
• Zmiana miejscowości zamieszkania pracownika spowodowana małżeństwem z osobą z innej miejscowości lub przeprowadzka do innej miejscowości spowodowana zmiana pracy małżonka.