Przeczytaj także:
Wynagrodzenia w działach księgowości w 2007 r.
W przemyśle ciężkim nieco częściej niż wśród ogółu badanych przyznawano w ramach świadczeń dodatkowych dofinansowanie nauki. Otrzymywało je 16,2% pracowników omawianej branży wobec 13,2% wszystkich badanych. Najpopularniejszym dodatkiem do pensji w przemyśle ciężkim był telefon komórkowy (posiadało go 28,4% osób). Stosunkowo często pracownicy otrzymywali także dodatkowe ubezpieczenie (16,4% osób) oraz laptop/komputer do osobistego użytku (17,4% osób).
Zarobki pracowników przemysłu ciężkiego były uzależnione od sektora, w jakim byli zatrudnieni. Na najwyższe wynagrodzenia mogli liczyć pracownicy przemysłu petrochemicznego (mediana 4 100 PLN). Było to o 17% więcej niż zarabiali pracownicy tego sektora w 2006 roku (mediana 3 500 PLN). Na drugim biegunie, z najniższymi zarobkami znaleźli się zatrudnieni w hutnictwie i metalurgii (mediana 3 037 PLN). Na podobnym poziomie kształtowały się zarobki pracowników przemysłu okrętowego (mediana 3 650 PLN), motoryzacyjnego (mediana 3 600 PLN) i zatrudnionych w produkcji chemikaliów (mediana 3 600 PLN). Najlepiej wynagradzani pracownicy tych sektorów zarabiali odpowiednio powyżej 9 877 PLN, 9 000 PLN oraz 9 900 PLN.
Z powyższego porównania wynika, że na najwyższe zarobki mogli liczyć pracownicy sektora motoryzacyjnego. Specjalista zatrudniony w tej branży zarabiał o 600 PLN więcej niż specjalista zatrudniony w sektorze maszynowym/elektromaszynowym (mediana 3 000 PLN) i o 700 PLN więcej niż osoba na tym stanowisku pracująca w hutnictwie i metalurgii. Kierownicy w sektorze motoryzacyjnym zarabiali o 30% więcej niż kierownicy w hutnictwie i metalurgii (mediana 4 350 PLN). Dyrektorzy/prezesi w sektorze motoryzacyjnym zarabiali 424% kwoty otrzymywanej przez pracowników szeregowych w tym sektorze. W sektorze maszynowym proporcja ta wyniosła 406,5%, a w hutnictwie i metalurgii 341%.