Użytkownik "Jotte" <t...@w...spam.wypad.polska> napisał w wiadomości
news:i1fv4s$7f0$1@news.dialog.net.pl...

> > Twoją automatyczną reakcją (pracodawcy, rozumiem?) jest
> > takiego "stawiającego" się pracownika/ów rozgnieść jak karalucha
(nawet
> > jeśli per saldo to się nie opłaci)
> Wtrącę pytanie - jakiego rodzaju "opłacalność" masz na myśli?

chodzi o to, że łączny koszt wymiany pracownika może przewyższyć
roszczenia tego wymienionego, ale ważniejsze jest samopoczucie szefa,
który z definicji nie negocjuje. Potocznie nazywamy to buractwem.

BTW, to się przewijało tutaj i nie tylko tutaj w różnych dyskusjach -
podtrzymuję swoją tezę, że emocjonalne podejście Polaków do biznesu jest
jedną z przyczyn tego ogólnego dziadostwa. Sam znam wiele przykładów
takich bezsensownych działań, z których nic dobrego nie wynikło.

e.

do góry

W wiadomości news:i1fvmm$l4c$2@inews.gazeta.pl grom@x
<gromax@_USUN_.interia.pl> pisze:

>> Może on jest w ciąży?
> a jottemu nie może przyjść do głowy że ktoś jest zupełnie inny niż on sam.
> zazdrościsz mi tych mozliwości?
Jakich możliwości?
Pisać bzdury też mogę.

--
Jotte

do góry

W wiadomości news:i1fvig$l4c$1@inews.gazeta.pl grom@x
<gromax@_USUN_.interia.pl> pisze:

> mistrzu ciętej riposty, kazdy ma swój sposób na zycie.
Niezwykłe odkrycie...

> Jedni się naginaja do przepisów, inni robia tak jak w ich mniemaniu jest
> najlepiej.
> Dla mnie sprawa jest prosta - skoro ktoś chce czegoś dodatkowego to musi
> dodatkowo zapłacić.
> Ze mnie nikt niewolnika robić nie będzie. A tym samym zmuszać do
> czegokolwiek.
Ty nie jesteś pępkiem świata, jeśli tego jeszcze nie pojąłeś.
Chłopie - twój schemat myślenia nie tyle jest mi bliski, co w jakiejś mierze
pokrewny.
Ale ten twój jest zbyt jednostronny w swym radykalizmie. Zmuszą cię do czego
zechcą dwa gnoje, które dorwą cię w bramie, przyłożą kosę do grdyki.
Zmuszenie groźbą odebrania środków do życia to dla wielu tylko inna forma
tego samego mechanizmu.
Ja mam rezerwy finansowe pozwalające na przeżycie bez pracy ładnych kilku
lat. Ale zadbałem o to wcześniej, nie robiłem bachorów, nie zadłużałem się
kredytami. Toteż mogę każdego pracodawcę kopnąć w dupę, odesłać na drzewo,
ośmieszyć przy ludziach, walnąć wypowiedzenie i iść na zwolnienie do jego
końca.
Ale są tacy, którzy nie byli życiowo mądrzy i/lub nie mieli szczęścia.
Niekoniecznie przestali być przez to ludźmi.
Nie udzielaj fałszywych informacji.

> I tak samo z tymi tzw. nadgodzinami. Zostaniesz dłużej? nie ma sprawy, za
> X zł albo pół dnia wolnego i płatnego w przyszłym tygodniu jak będzie
> mniej pracy.
To jest grupa traktująca o zagadnieniach prawnych. W świetle obowiązującego
prawa gadasz bzdury i dlatego poleciłem ci lekturę KP.

> PS.Dureń? następnym razem się lepiej wysil
I weź tu komuś z dobrego serca szczerze poradź...

--
Jotte

do góry

W wiadomości news:4c3b83cd$0$2600$65785112@news.neostrada.pl entroper
<entroper-pocztaonetpeel> pisze:

>>> Twoją automatyczną reakcją (pracodawcy, rozumiem?) jest
>>> takiego "stawiającego" się pracownika/ów rozgnieść jak karalucha
>>> (nawet jeśli per saldo to się nie opłaci)
>> Wtrącę pytanie - jakiego rodzaju "opłacalność" masz na myśli?
> chodzi o to, że łączny koszt wymiany pracownika może przewyższyć
> roszczenia tego wymienionego, ale ważniejsze jest samopoczucie szefa,
> który z definicji nie negocjuje.
Właśnie dlatego spytałem. Opłacalność można różnie pojmować, niekoniecznie
kwotowo. Np. wywalenie pracownika i koszty finansowe z tym związane mogą być
wkalkulowane w utworzenie w zespole pracowników opinii, że postawienie się
"szefowi" skutkuje wylotem, o czym natychmiast dowiedzą się pocztą
pantoflową pozostali i przyszli pracownicy.

> Potocznie nazywamy to buractwem.
Bo tym jest.
Ale niektórzy na to mówią: zarządzanie zasobami ludzkimi.
I nawet są w tym zakresie "szkolenia". Takie, wiesz, nawożenie... :)

--
Jotte

do góry

Użytkownik "Jotte" <t...@w...spam.wypad.polska> napisał w wiadomości
news:i1g1pt$90m$1@news.dialog.net.pl...
>W wiadomości news:4c3b83cd$0$2600$65785112@news.neostrada.pl entroper
> <entroper-pocztaonetpeel> pisze:
>
>>>> Twoją automatyczną reakcją (pracodawcy, rozumiem?) jest
>>>> takiego "stawiającego" się pracownika/ów rozgnieść jak karalucha
>>>> (nawet jeśli per saldo to się nie opłaci)
>>> Wtrącę pytanie - jakiego rodzaju "opłacalność" masz na myśli?
>> chodzi o to, że łączny koszt wymiany pracownika może przewyższyć
>> roszczenia tego wymienionego, ale ważniejsze jest samopoczucie szefa,
>> który z definicji nie negocjuje.

Pracownicy coś rzadko ostatnio widzą związek pomiędzy ich własną pracą a
kondycją lub istnieniem firmy. To może zbyt wielka zależność w kontekście
jednego pracownika ale praca całej załogi ma niewątpliwy wływ na firmę jako
taką. Niestety szef musi to widzieć i wiedzieć oraz reagować nawet na
poziomie pojedynczego pracownika.
Osoby jątrzące i podburzające zespół należy eliminować bo mają negatywny
wpływ na jego pracę. "Gwiazdy" roztaczające wokół siebie nimb tajemniczości
i niezastąpioności też należy eliminować jeżeli ich działanie jest
niekorzystne dla pracy zespołu lub uzależnia osiągane przez cały zespół
wyniki od jednej osoby.
I nie ma w tym żadnych emocji. Emocje są tylko po stronie pracownika który
buduje w sobie jakieś tam poczucie osobistej krzywdy itp.

Nawet jeżeli krótkookresowo rozstanie się z pracownikiem może wydawać się
"nieopłacalne" bo pracownik wystąpi z jakimiś roszczeniami i zdarzy się że
je uzyska, to i tak w dłuższym okresie takie decyzje są dla firmy korzystne.
Oczywiście pracownik nie musi tego wiedzieć i znów reaguje emocjonalnym
poczuciem krzywdy.
Jest też czasami tak że decyzja o rozstaniu z pracownikiem jest związana z
potrzebą zdyscyplinowania pozostałych pracowników i "pokazania kto tu
rządzi". Wierzcie mi jednak że emocje w takiej rozgrywce znów są przede
wszystkim po stronie pracownika. Wg niego znów jego dotyka nieuzuasdniona
niczym krzywda. Szef lub pracodawca zazwycaaj po prostu podejmuje taką
decyzję, potem przechodzi nad nią do porządku dziennego, na drugio czy
trzeci dzień o tym zapomina. Pracownik zaś potrafi w sobie pielęgnować
poczucie krzywdy latami, jatrząc swe wyimaginowane rany. Więc tak naprawdę
gdzie tu emocje?


>> Potocznie nazywamy to buractwem.
> Bo tym jest.
Pracownicy nazywają to na wiele różnych sposobów, ale niezależnie jak jest
to nazywane, jest to dbaniem o interes firmy czy to dużej czy dwuosobowej.
Kto ma o to dbac jeżeli pracownicy tego raczej na pewno nie robią zajmując
się jątrzeniem, stawianiem oporu, kombinowaniem zamiast po prostu pracować ?
--
Jackare

do góry

Dnia Mon, 12 Jul 2010 22:38:30 +0200, Jotte napisał(a):

>> § 2. Udzielenie czasu wolnego w zamian za czas przepracowany w godzinach
>> nadliczbowych może nastąpić także bez wniosku pracownika. W takim
>> przypadku pracodawca udziela czasu wolnego od pracy, najpóźniej do końca
>> okresu rozliczeniowego, w wymiarze o połowę wyższym niż liczba
>> przepracowanych godzin nadliczbowych, jednakże nie może to spowodować
>> obniżenia wynagrodzenia należnego pracownikowi za pełny miesięczny
>> wymiar czasu pracy.

>> § 3. W przypadkach określonych w § 1 i 2 pracownikowi nie przysługuje
>> dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych.
> O, czytający!
> Ładnie, tylko ze zrozumieniem gorzej.
> §1 - pracownik nie występuje o wolne = dodatkowa kasa. Występuje = jego
> sprawa, równie dobrze mógłby jak ostatni dureń walnąć to na tacę.

zgadza się

> §2 - wymiar o połowę wyższy = dodatkowa kasa, bo +50% bez pracy.

Czyli pracodawca decyduje, że nie wypłaca kasy tylko daje o połowę więcej
wolnego. I tyle. Oczywiście można liczyć to w ten sposób, że dostaje wtedy
kasę za nie przepracowane, ale większość osób raczej rozważa to w kategorii
dodatkowego wolnego, a nie gratisowej kasy. Czyli kasy ma tyle samo co by
dostał normalnie, po prostu mniej za to pracuje. Ja bym tego nie traktował
jako dodatkowej kasy. Tak samo jak nie traktuję urlopu, czy chorobowego
jako dodatkowej kasy (mimo, że płacą mi za nic nierobienie)


--
marcin

do góry

Jackare pisze:
> Użytkownik "Jotte" <t...@w...spam.wypad.polska> napisał w
> wiadomości news:i1g1pt$90m$1@news.dialog.net.pl...
>> W wiadomości news:4c3b83cd$0$2600$65785112@news.neostrada.pl entroper
>> <entroper-pocztaonetpeel> pisze:
>>
>>>>> Twoją automatyczną reakcją (pracodawcy, rozumiem?) jest
>>>>> takiego "stawiającego" się pracownika/ów rozgnieść jak karalucha
>>>>> (nawet jeśli per saldo to się nie opłaci)
>>>> Wtrącę pytanie - jakiego rodzaju "opłacalność" masz na myśli?
>>> chodzi o to, że łączny koszt wymiany pracownika może przewyższyć
>>> roszczenia tego wymienionego, ale ważniejsze jest samopoczucie szefa,
>>> który z definicji nie negocjuje.
>
> Pracownicy coś rzadko ostatnio widzą związek pomiędzy ich własną pracą a
> kondycją lub istnieniem firmy. To może zbyt wielka zależność w
> kontekście jednego pracownika ale praca całej załogi ma niewątpliwy wływ
> na firmę jako taką. Niestety szef musi to widzieć i wiedzieć oraz
> reagować nawet na poziomie pojedynczego pracownika.
> Osoby jątrzące i podburzające zespół należy eliminować bo mają negatywny
> wpływ na jego pracę. "Gwiazdy" roztaczające wokół siebie nimb
> tajemniczości i niezastąpioności też należy eliminować jeżeli ich
> działanie jest niekorzystne dla pracy zespołu lub uzależnia osiągane
> przez cały zespół wyniki od jednej osoby.
> I nie ma w tym żadnych emocji. Emocje są tylko po stronie pracownika
> który buduje w sobie jakieś tam poczucie osobistej krzywdy itp.
>
> Nawet jeżeli krótkookresowo rozstanie się z pracownikiem może wydawać
> się "nieopłacalne" bo pracownik wystąpi z jakimiś roszczeniami i zdarzy
> się że je uzyska, to i tak w dłuższym okresie takie decyzje są dla firmy
> korzystne. Oczywiście pracownik nie musi tego wiedzieć i znów reaguje
> emocjonalnym poczuciem krzywdy.
> Jest też czasami tak że decyzja o rozstaniu z pracownikiem jest związana
> z potrzebą zdyscyplinowania pozostałych pracowników i "pokazania kto tu
> rządzi". Wierzcie mi jednak że emocje w takiej rozgrywce znów są przede
> wszystkim po stronie pracownika. Wg niego znów jego dotyka
> nieuzuasdniona niczym krzywda. Szef lub pracodawca zazwycaaj po prostu
> podejmuje taką decyzję, potem przechodzi nad nią do porządku dziennego,
> na drugio czy trzeci dzień o tym zapomina. Pracownik zaś potrafi w sobie
> pielęgnować poczucie krzywdy latami, jatrząc swe wyimaginowane rany.
> Więc tak naprawdę gdzie tu emocje?

Widzę, że system działania Biedronki zaimponował.... No ale nawet tam
się zaczęło zmieniać (przynajmniej od strony wizerunku). Powyższy wywód
z tych samych książek, co to w nich jest napisane, że wystarczy zadać
pytanie na rozmowie kwalifikacyjnej i z odpowiedzi wywnioskujemy milion
informacji o pracowniku...


>>> Potocznie nazywamy to buractwem.
>> Bo tym jest.
> Pracownicy nazywają to na wiele różnych sposobów, ale niezależnie jak
> jest to nazywane, jest to dbaniem o interes firmy czy to dużej czy
> dwuosobowej. Kto ma o to dbac jeżeli pracownicy tego raczej na pewno nie
> robią zajmując się jątrzeniem, stawianiem oporu, kombinowaniem zamiast
> po prostu pracować ?

Widzisz. Pracowałem w wielu firmach i w działach, gdzie były układy
partnerskie wydajność była dużo lepsza (i zyskownośc takiego działu
również), niż tam, gdzie burak dowartościowywał się, że może wydać
polecenie...


--
Kaczus
http://kaczus.republika.pl

do góry

Użytkownik "Tomasz Kaczanowski" <kaczus@dowyciecia_poczta.onet.pl> napisał w
wiadomości news:i1h1nf$svd$1@news.onet.pl...

> Widzisz. Pracowałem w wielu firmach i w działach, gdzie były układy
> partnerskie wydajność była dużo lepsza (i zyskownośc takiego działu
> również)
Widzisz. To oczywiste. Ja też tak pracowałem - na szczęście- przez większą
część mojej tzw kariery zawodowej, ale chyba nie w tą stronę poszedł wątek
tej dyskusji. Poza tym nikt chyba (może z wyjątkiem Jotte) nie kwestionuje
wyższości układu partnerskiego w pracy nad układem silnie sformalizowanym.
Do układu partnerskiego jednakże muszą być partnerzy. Po obydwu stronach.
Zdarza się jednak że po jednej ze stron nie ma partnerstwa tylko buractwo i
nie ma znaczenia czy burakiem jest przełożony lub pracodawca czy pracownik.
Jeżeli któraś ze stron nie chce być partnerem, to partnerstwa nie będzie.
Przełożonemu łatwiej jest stworzyć warunki do układu partnerskiego przez
eliminowanie osób które nie pasują do takiego układu niż pracownikowi
zmienić układ w którym to przełożony nie chce być partnerem.

, niż tam, gdzie burak dowartościowywał się, że może wydać
> polecenie...
>
Za stary jestem aby branzlować się poczuciem władzy wyunikającym z
możliwości wydawania poleceń pracownikom. Zdecydowanie bardziej wolę inne
techniki budowania relacji. Nie zawsze jednak są możiwości szybkiego
zbudowania korzystnych relacji. Czasem muszą być wykonane ruchy w wyniku
których jedni bedą się czuć ofiarami systemu a innym przypnie się łatkę
tyrana-buraka. Jeżeli dzieje się tak w imię ineteresu firmy i poprawy
warunków dla tych którzy w firmie pozostają - jest to dla mnie uzasadnione
bo na tym właśnie polega wspólny interes firmy i jej pracowników. Gdy firmie
jest dobrze to i pracownikom jest dobrze.
--
Jackare

do góry

Użytkownik "Jackare" <j...@i...pl>


>>>>> Twoją automatyczną reakcją (pracodawcy, rozumiem?) jest
>>>>> takiego "stawiającego" się pracownika/ów rozgnieść jak karalucha
>>>>> (nawet jeśli per saldo to się nie opłaci)
>>>> Wtrącę pytanie - jakiego rodzaju "opłacalność" masz na myśli?
>>> chodzi o to, że łączny koszt wymiany pracownika może przewyższyć
>>> roszczenia tego wymienionego, ale ważniejsze jest samopoczucie szefa,
>>> który z definicji nie negocjuje.
>
> Pracownicy coś rzadko ostatnio widzą związek pomiędzy ich własną pracą a
> kondycją lub istnieniem firmy.

Szeregowy pracownik nie ma powodu przejmować się firmą bardziej niż
pieniędzmi jakie mu firma płaci bo nie jest ani jej udziałowcem ani nią nie
zarządza.

>..
>>> Potocznie nazywamy to buractwem.
>> Bo tym jest.
> Pracownicy nazywają to na wiele różnych sposobów, ale niezależnie jak jest
> to nazywane, jest to dbaniem o interes firmy czy to dużej czy dwuosobowej.
> Kto ma o to dbac jeżeli pracownicy tego raczej na pewno nie robią zajmując
> się jątrzeniem, stawianiem oporu, kombinowaniem zamiast po prostu pracować
> ?

Jak komuś upały nie przeszkadzają w pracy to może "po prostu" pracować.

do góry

Użytkownik "niusy.pl" <f...@o...pl.invalid> napisał w wiadomości
news:i1h46m$sv9$1@news.net.icm.edu.pl...
>
> Użytkownik "Jackare" <j...@i...pl>
>
>
>>>>>> Twoją automatyczną reakcją (pracodawcy, rozumiem?) jest
>>>>>> takiego "stawiającego" się pracownika/ów rozgnieść jak karalucha
>>>>>> (nawet jeśli per saldo to się nie opłaci)
>>>>> Wtrącę pytanie - jakiego rodzaju "opłacalność" masz na myśli?
>>>> chodzi o to, że łączny koszt wymiany pracownika może przewyższyć
>>>> roszczenia tego wymienionego, ale ważniejsze jest samopoczucie szefa,
>>>> który z definicji nie negocjuje.
>>
>> Pracownicy coś rzadko ostatnio widzą związek pomiędzy ich własną pracą a
>> kondycją lub istnieniem firmy.
>
> Szeregowy pracownik nie ma powodu przejmować się firmą bardziej niż
> pieniędzmi jakie mu firma płaci bo nie jest ani jej udziałowcem ani nią
> nie zarządza.
>
I nie ma się co dziwić że przy takim podejściu "firma" nie ma się co
przejmować szeregowym pracownik bardziej niż kazdym innym
wymienialno-zużywalnym zasobem.
Przy takich relacjach firma traktuje pracownika jak kazdy iny zasób którego
używa do realizacji swoich celów. Jeżeli wydajność pracownika (jego wyniki
lub zaangazowanie) spadnie - wymienia się go na innego.
Jeżeli tzw szeregowy pracownik dba o swoje wyniki w pracy (na szeregowym
stanowisku to jest najlepsza miara zaangażowania i identyfikacji pracownika
z firmą) i jest zawsze pozytywnie oceniany w systemie ocen pracowniczych to
raczej nie musi się obawiac o swój los w tej czy każdej innej firmie.
--
Jackare

do góry